En çok yorum alan yazıları
- Bize Kalan Nedir Söyle — 3 yorum
- DEPREMDE GÖRDÜKLERİM — 3 yorum
- Ayrıldığımızda İkimiz — 2 yorum
- Son Hatıra — 2 yorum
- Çamur Etkinliği — 1 yorum
Yazarın yazıları
Tem 07
Öleceğini bilsem seninle daha fazla vakit geçirirdim.
– Öleceğini bilsem seninle daha fazla vakit geçirirdim.… – Çok güzel değil mi?Endişelenme. Ona iyi bakacağım.Sen de benim için Maya’ya bak. Olur mu? Six Feet Under
Tem 05
Kendinin Ağacı
Artık çırpınan bu kuşun kalbiyle uyanıyorum,
Canımı demirle acıtıyor kaldığım yerden devam edemediğim rüyalar
Sonra anlıyorum ki hiçbir şeye kaldığı yerden devam edemiyormuş insan
Kaldığın yerde bitiyormuş her şey
Kaldığın yere kadarmış bazı güzel zamanlar.
Seyyidhan Kömürcü
Kendinin Ağacı
Tem 05
Her şeyin efendisi aşkın karşısında ben neyim ki?
Her şeyin efendisi aşkın karşısında ben neyim ki?
Kumdan topladığı mırıldanan bir deniz kabuğu,
Eliyle rüzgârdan koruduğu küçük bir yürek-alevi.
Dante Gabriel Rossetti
Tem 05
Hatırlamak, bir buluşma biçimidir
Hatırlamak, bir buluşma biçimidir. Unutmak ise bir özgürlük biçimidir.
Halil Cibran
Tem 05
Christina Georgina Rossetti; Kuruyarak can veren bir zambak gibi
Yaşıyor mu?-ölüyor mu yoksa?-soluyor sanki
Kuruyarak can veren bir zambak gibi,
Susuzluktan son nefesini veren bir kuş gibi,
Dayağı olmadığından yıkılan güzel bir asma dalı gibi,
Sahibinin ‘bugün baltayla keselim gitsin’ dediği
Bir ağaç gibi.
Tem 03
Kırılgandır Verilen Sözler
Sıcak olan sen, kim bilir belki de daha sıcaktınBir zamanlar bir başkasına:Soğuk olan ben belki de bir ara güneş ışığınıGörmüşümdür, hissetmişimdir iliklerimde:Kim gösterecek bize tüm bunlarınÇok ama çok önce olduğunu?Görüntü silinir gider camdanVe yarım kalır bakılan fal.Eğer söz versen, kahrolursun belki deYeniden kaybettiğin özgürlüğünden:Ben söz versem, eminimKıvranırım kırmak için o prangayı.Bir zamanlardaki gibi arkadaş olalım,Ne …
Tem 02
Telgraf çekeyim dedim… Kime? Ne tuhaf şey ne garip hâldeyim, Yahya Kemal’in ölümünden duyduğum acıyı, halkıma bildirmek için telgraf çekecek adresim yok. İşte böyle.
Türk edebiyatının iki büyük şairi hayattayken tanışmış, genç Nâzım, Yahya Kemal’in öğrencisi olmuştu. Nâzım Hikmet’in eşi Münevver Hanım’a, Yahya Kemal’in ölümü üzerine 1 Kasım 1958’den hemen sonra yazdığı mektup, son duruşmada Yahya Kemal üzerine düşündüklerini ortaya koyuyor. Türk şiirinin iki büyük ismi arasında, edebiyattan kişisel ilişkilere uzanan hadiseler
Haz 30
Sizde ölebilir miyim doktor?
Birden bire şöyle bir soru soruyor doktoruna, “Sizde ölebilir miyim?” diyor Karısı kabul ediyor ve orada ölüyor sonunda.
Haz 29
Bize Kalan Nedir Söyle
Rüzgarın kollarında,
Kederli yapraklar gibi,
İşte geldik gidiyoruz,
Sanki bir rüya gibi.
Nedir böyle akıp giden,
Sessizce yorgun bir ırmak gibi,
Boşa geçen hayatım mı?
Umut dolu yıllarım mı?
Haz 25
Yazdığım bütün şiirleri benden çalmışlar gibi özlüyorum
şiirler yazmıştım. Ama şimdi, şiir uzak. Uçuşup duran, üst üste gelip birikmeyen şeyler var, içim dolu bunlarla. Biliyorum ki şiir bunlar. Ve şiirin kendindeki huzursuzluk bu. -Çoğu kez şiirin şairden bağımsız olduğunu düşündüm. Bu nedenle olacak şairliğime hiç sahip çıktığım olmadı. Yazdığım şiirlerle ilgili sorularla karşılaştım mı çok rahatsızım. Gide gide her türlü şeyi sorusuna kızıyorum. Neredeyse “dokunmayın şiire” diyeceğim. Çünkü şiir yaptığımız bir şey değildir. Şiir kendisi var. Bir rastlantıyla değil, tersine bir özel iradeyle çıkıyor yeryüzüne. Barajdaki su, kendine bırakılmış kanallardan akar. İnsan bütününün arkasında bekleyen şiirin aktığı kanallar değil mi şair?