Etiket arşivi Nebiye Arı

Kız elmalı nargileyi
seviyor
Ben kızı seviyorum
bir de elmayı
Elmalı nargileyi sevmiyorum
demedim
Yanlış anlamayın
ikimizin de başı dumanlı…

muhammet çelik

Adam beni seviyor
ben elmalı nargileyi
Adamı sevmediğimi kim söylüyor
yanlış olmasın aman
Ben adamı seviyorum
adam nargileyi elmalı

Adamın gözleri beni çekiyor
benim ince dudaklarım nargileyi
Dumanı hava çekiyor
adam gözlerini çekmiyor
Çekiniyorum nargileden ve adamdan
adamın sevgisini çekiyorum içime
bir de dumanını nargilenin

Nebiye Arı

Artık kalem tutunca çabuk yoruluyor
Ellerim, kireçlenmiş parmaklarım ve klavye
Hislerimi bir word dosyasına sıkıştırıyorum sevgilim
Pahalı diyorlar hayat, kaç tl’ye tekabül eder?
Gel de Hesap et.

Bazen şiir yazmak şizofrenik bir dürtüyle geliyor
Bütün hitapları var oluşuna adıyorum.
Karışan bir beyin, açık havada kalmalı ki
Oksijenin hücrelere kavuşmasıyla
Rasyonaliteye vurulmadığız
Delillenmiş olsun.

Kafiye arama sözcüklerimde sevgilim,
İçimdeki sesler senfoniye durdu.

Ben hep Nietzsche’nin akademik kariyerine özenmişimdir
Sınavlarda kendini kaybedenler kulübünde olmamdan belki
Alfabenin tüm harfleri bir sınav kısaltmasına dâhil
Saç telleri gibi uçları kırık taşınıyor sınav çocukları.
Test kitaplarını ateşe verip, ısınsak bir şiirle sevgilim
Sahil şarkıları tadında bir beste yapsak sallanarak söylesek:

Sınav: hayatınızı şekillendiren: algılarınızdı.

Kıyamam yüzüne doyasıya bakmaya sevgilim
Elbet, İsraf yeryüzünün dengesini bozar.

Nebiye Arı

Sana seslenemeyişim bir atın çatlaması kadar korkunç
sivilcelerim yine beynimi sarıyor fakat
aydınlatmıyor beni güneş ve ısıtmıyor yuvarlak demir
şiirlerimi sana adıyorum ve and içmekten yoruluyor dudaklarım
sana yoruyorum dişlerimi, bir tutam sarımsağı öldürüyorum
kolların boşlukta kalışı hazin bir senaryo denemesi gibi
benzetmelerin de beti benzi sararmış, oyuyorlar kucağını
anımsayan olmadı beni de tanımıyorlar ona yordum.

Nebiye Arı

Fitne patladığında yüzünü gördüm,
çirkin ve yaşlıydı
fazlaca nazlı üstelik.
Ha deyince çıkışmıyor
biriktiriyor, bekletiyor, kurguluyor
konuşturuyor.

Midemdeki asit, fokurduyor
bedenimin böylesine duygusal bir yapısı olduğunu bilmek
korkutuyor beni bariz.

Sanki beynimden çıkışmaya çalışan
düşüncelerin eseri gibi sivilceler
kafamı dolduruyor.
Sıktığım her sivilce irini elime bulaşıyor
kaşınıyor beynim
bilmem ya düşüncelerden
ya da yağlı deri sivilcelerinden.

-Derdin ne dostum? diye amerikalı bir zenci kulağımda bağırıyor sanki.

Düşünüyorum..
Çırpınınca bataklığa daha çok saplanmak gibi halim.

Bir mucize olmalı düşünceler sonucu bir acı hissi belirmesi.
Cehennem’den en çok da bu zaman korkuyorum işte.
Azab tahayyülüm sıkıştırıyor beni, bedenim mi daha çok acır? yoksa beynim mi?/ruhum mu?

Soruların muhatabı yine ben
ağzımı açsam ayet çıkmayacak
basit sığlığın ürünü üçbeş fiyakalı cümle
beni bile tatmin etmeyecek kadar süslü
ne suyun dökülmesi çare,
ne baş etinin yenilmesi.

bu yazı böyle bitmemeliydi.. ama nafile, bitti..

Nebiye Arı