Kayser Eminpur
Niçin akıl sahiplerine öğüt verelim?
Gelin aşktan söz edelim.
Bütün ibadetlerimiz alışkanlıktır
Ah, alışkansızlığa alışabilesem
Ne olur her namazdan sonra
Bir çiçek için iki rekât kılalım
Niyet ederken namaza
Gelincik çiçeğine yakınlık dileyelim
Ne olur her kunut duasında
Biraz da “dinle neyden” söz edelim
Ne olur aynalarda
Allah’ın güzelliğini ziyaret edelim
Ayrı mı yoksa dalga denizden
Niçin “tek”e “çok” hükmü verelim?
Çokluğun sonucudur dağınıklık
Gelin birlik alıştırması yapalım
Tıpkı “mahiyet” gibidir senin “varlık”ın
Niçin yeniden “asalet”ten söz edelim?
Eğer bizzat aşksa asıl sebep
Niçin “sebep olan” ile “sebep”i tartışalım?
Gel, duygu ve düşüncenin cebini
Sevgi ve şefkat çereziyle dolduralım
Gülşen-i Raz’la, Akl-i Sorh’le
Kimya-yı Saadet’le dolduralım
Geliniz, tıpkı Aynu’l-Kuzat gibi
Akıl ile din arasında hakemlik edelim
Onun geleneği ise yenilikçilik
Geleneğe yeniden göz atalım
Eskidi deme, “elest” ahdi
Geliniz, biatimizi yenileyelim
Kardeş, ne oldu kardeşlik geleneğine
Gel, kardeşlik ahdini yâd edelim
Kafiye zayıftır ya da hatalıdır de
Yeter bize, gel sade sohbet edelim
Allah’ım aydınlık bir gönül ver ki
Çiçek bahçelerini muhafaza edelim
Riayet et şöyle diyen aşığa:
“Gel, âşıklığa riayet edelim”
Kayser Eminpur
Çeviri: Prof. Dr. Ali Güzelyüz
Demavend Yayınları
İstanbul / 2013
Uzak dursun gönlün eteğinden aşkın eli!
Gönle hüküm vermek mümkün mü ki?
Denize hükmedebilir misin
Ki gönlün anmasın hiç sahili?
Mümkün mü “Dur” demek dalgalara,
Ya da durmasını emretmek rüzgâra?
“Özne”mize kim koyduysa “yüklem”siz
Şu aşk dilinin gramerini
İyi biliyordu elbette, keskin kılıcın,
Bir sarhoşun eline verilmeyeceğini.
Kayser Eminpur
Çeviren: Ali Güzelyüz
Hayır!
Aşkla işim yok benim!
Hiçbir şeyi, hiç kimseyi
Sevmiyorum artık,
Bu aralar.
Sanki
Tahammülü yok bu feleğin
Bir gün dahi
Seni ve beni
Mutlu ve dertsiz görmeye.
Çünkü
Neyi ve kimi daha çok seversen
Hatta bir sigarayı,
Ya da zıkkımın kökünü bile
Esirger senden…
Öyleyse
Bütün varlığımla ben
Ölüme terk ettim kendimi
Ki felek,
Uğraşmasın benimle artık.
Bu yeni şiiri de
Söylenmemiş bırakıyorum…
Ki bir koku almasın felek…
Dedim ki
Aşkla işim yok benim!
Kayser Eminpur
Çeviri: Prof. Dr. Ali Güzelyüz
Demavend Yayınları
İstanbul / 2013
bir menekşeye gönülden baş sağlığı dileyelim
güvercinin yas törenine uğrayalım bir
Kayser Eminpur
Uğradı gönle yeniden bir çocukluk üzüntüsü
Yavaşça süzülüyor bu üzüntüden bir şarkı
Pencerenin ardında çocukluğum gibi yağmur
Ağlamak istiyorum, bir bahane, Allah’ım!
Kayser Eminpur
Uzun süredir kendimden, Allah’tan ve insanlardan uzağım
Bütün bunlara rağmen sabırsızlık içinde sabırlıyım
Ağaçların dalları arasında sıkışmış, bir geyik gibi
Gururumun kıvrımlı dallarının uçları
Her yanda şaşkın ve avare senin arzunda
Nilüfer gibi fersiz bir sarmaşık nurum
Ola ki bir yapraklık gölge düşer ayağının dibine
Bir gün bir zamanlar benim geçişimle
Tek renklilik yüzünden bir oldu gecem, gündüzüm
Bahtım gibi karadır matem ve düğün giysilerim
Feleğin defterinde karalanıyor adım
Sen olmayınca fark etmez varlığım ya da yokluğum
Ördeklerle uçma özlemi içindeyim
Yaşlı bir kaplumbağa gibi kabuğumun içinde sabırlıyım
Nihayet başı dik bir şeklide koyuyor gönlüm
Aşkın eksiksiz taşını, üzerine mezarımın
Kayser Eminpur
Çeviren: Ali Güzelyüz
