İnsanın delikanlılığı üzerine konuşalım Parmağıyla bir zincir sallayarak geçiyor önümüzden Bu bir müzik De ki balyozlanan kaburgalar İşkence odaları hayır diyorum ki Kulağımızı dayadık mı kumluklarına Kadırga kırıkları deniz dibi fısıltıları Elbette bu suçları Bu suçları Bakın nasıl utanıyorlar İnsanlık bizde kalsın fakat Allah Onları sorguya çekecek Bir zebani düşünemeyiz daha Dünyaya ait beş duyumuzla …
Kategori: Şiir
Şub 23
Kar Kar
Farı, kalbim, farı daKapına yığılacak karlarıKürüyeme! Ben senin necinim, kalbimKulun, kölen, müneccimİşlerin, açmazlar – – koş aç, koş aç! Rafında kapkacak, torbada unAl bir lenger karDeve hamurunu kendine kendin! Yokum ben, bıktım, gerçek bıktımKapan derdinle içerdeAcılar mı anılar mı kar kar. Behçet Necatigil
Şub 23
Medüza
Naci’ye Derin, sessiz, iyi, böyleceGüz, ölülerini bırakan kuşlarYer kalmadı acıya ülkemizdeDerin, sessiz, iyi böyleceGün ortası alacakaranlık bakışlar Bir buluşma yeridir şimdi hüzünlerimizBiz o renksiz, o yalnız, o sürgün medüzalarAşar söylediklerimizi çeker giderizÜlkemiz, toprağımız, her şeyimizKıyısında camların bozbulanık rakılar Çizeriz yeryüzünü kaygısız ayaklarlaYüzümüzdür bir yağmur ağırlığınca düşerSonra pek anlamadan içkiler ne çabuk biterNe kadar konuşursak o …
Şub 23
Olmak ya da olmamak, İşte bütün mesele bu
Olmak ya da olmamak,İşte bütün mesele bu.Gözü dönmüş talihin sapanına, oklarına,İçin için katlanmak mı daha soylu,Yoksa bir dertler denizine karşı silaha sarılıpSon vermek mi onlara? Ölmek, uyumak?Hepsi bu? ve bir uykuylaYürek sızısına ve bedeni bekleyenBinlerce doğal darbeye son verdik diyebilmek?Hangi insan gönülden istemezdi bu bitişi!Ölmek, uyumak? uyumak, belki rüya görmek.Ha! İş burada. Çünkü o ölüm …
Şub 23
Mezar ve Gül
“Senin gibi bir aşk çiçeği ne yaparSeher vakti yağdığında yağmurlar? ”Diye mezar sordu güle.“Ya senin o kuyu gibi ağzınaDüşen insan ne yapar daha sonra? ”Diye sordu ona gül de. “Ey karanlık mezar, amber ve balKokusuna döner o damlacıklarAnladın mı beni şimdi? ”Mezar da dedi ki “Ey dertli çiçek,Melek olup göklerde süzülecekİçime düşen her kişi.” (1837) …
Şub 23
Ayrılık Öncesinde Veda
Anacığım!Öldürdüler evlatlarını seninVe sabretmeyi öğrettiler sana. Anacığım!Yılları senin yaşamınınbenziyor birbirinemezar taşları gibi, Ve acı çekmeyi öğrettiler sanaumut bağlayıp göklere. Fakat senin evlatlarınındaha başka oldu yazgısıÇatladı sabır taşıve çatladıtohumu acınınve öfke ağacı fışkırdı ondanVe göklere bağlanan umudunsonu geldi. Umut biziz, kendimiz! Biz ki, dününKöleleri;çıplak ırgatlarkahve plantasyonlarında:Biz ki, aç her zaman,her zaman susuz,biz ki, aydınlıktanyoksun;kör, cahil,ve bildiğimiz …
Şub 23
Düş
Kumda yürürken karar verdim senden ayrılmaya. Titreyen karanlık çamura bastım, ve battığımda ve sen geldiğinde, beni terk etmen gerektiğine karar verdim, batan bir taş gibi batırırken beni, ve hazırlandım yitişine adım adım: kestim köklerini, yalnız bıraktım seni rüzgârda. Ah, bu dakikadaydı, canım sevgilim, ki bir düş sakladı seni korkunç kanatlarıyla. Sandın ki çamur yutmuş seni, …
Şub 23
Sözün Acıydı
Sözün acıydı, yolun dolambaçlı…Yedi uzun yıl geçerekYedi yıl dolaştın durdun… İçimden bir his şöyle diyor:Ayrıl arkadaşlarından istasyondaSabahleyin git kenteİliklenmiş ceketinleBir dam araVe bir arkadaşın çalarsa kapınıAç! Haaa…Açma…Yine de ört hislerini Rastlarsan ana babanaİstanbul´da ya da başka bir yerdeYürü git yabancı gibiYok ol köşedeTanıma!Sana armağanları olan şapkayla gizle yüzünüGöster! Aaah! Gösterme, gösterme yüzünüYine de gizle, ört …