Şub 23
Bir damla deniz, işte görüp göreceğinEy yoksunluklardan yola çıkan kişi!Altmış yıl yaşadın, altı günlük ne kaldı?Ne kaldı anılardan, acılardan başka? Ve umutlardan? Bir çıkmaz sokaktaBelki de iki gün sonrası.Yağmur çizgilerinde izlerken geçmişi şimdi.İşte mutluluklar, bir damla deniz.İşte sancılar, kıvranmalar yüce dağlar gibi.İşte doğa, dişilik kokan doğa, çayır kokan…Bulut kokan, kuş kokan, rüzgâr kokan…Gökte ayrı dünyalardı, …
Şub 23
Her sabah böyle ağlar mı Üsküdaryoksul karanlığında kuşlarınaşkın ve umudun bir de acınınrüzgarıyla uçarken bulutlar Herkesten çok kendime yabancıyaşadığımdan bir hayli yanlışsamkim süzer gözlerimden ışığıölümü yüreğimde avlamışsam Çalınsa da inancın alınterisessizlikle boğulsa da sesimşafaklar yazacaktır kimliğiniufkumu kuşatan denizlerin Sabah olsun, giderim, sen kalırsınkalır seninle, binlerce kuş cesediiçimde sönmeyen o diri yangınve sessizliği özetlemek hüneri Aydınlığından …
Şub 23
Dostlarım, toplanın öldüğüm zaman;Riyayı, o günluk bir yana atın!Tutunuz tabutumun bir kenarından;Bir derin çukura beni fırlatın!Kalınca büsbütün sizden uzakta,Vücudum çürürken kara toprakta,Uzanın rahatça sıcak yataktaYaşamak gururu içinde yatın!Yüzyüze getirmez bizi asırlar,Meydana vurulsun saklanan sırlarSayılsın şahsıma ait kusurlar.Korkmayın içine yalan da katın!Anlayım Kimlermiş dost sandıklarım;Muhabbetlerini kıskandıklarım?Anlayım Ne boşmuş inadıklarım;Şu yalan hayatı bana anlatın!Dostlarım, anmayın artık adımı!Siliniz …
Şub 23
Anne, zannetme ki günler geçti de Değişti evvelki hissim gitgide!Bir hırçın çocuğum, değişmez huyum;Seneler geçse de ben yine buyum!Senden umuyorum tesellî yine!Bugün şefkatine, muhabbetineZanneder misin ki yok ihtiyâcım?Belki eskisinden daha muhtâcım!Dünyanın tükenmez kederlerinden Kalbim kırılsa da böyle derinden,Hayâtım büsbütün ye’se kapılmaz.Teselli bulurum içimde biraz O derin sevgini hatırlarım da!Her gece hıçkıran dudaklarımda Hasretle anılan senin …
Şub 23
Ben sana çok dualar yolladım Gücümce hamd ve senalar yolladım Sen bana akıl-fikir vermiştin Suç benim Rabb’im ,Ben çuvalladım…. Hüsrev Hatemi
Şub 23
Her akşam eve dönerken bilmem kaç tanrı bıçaklıyorumYok şimdi eskiden sarıldığımız ablalarCanlarım, yağmuru dindirme heyecanlarıHer şeyden edinilmiş kinayenlenmiş kadınlarArkadaş kırıntıları gülüşme kitapçıklarıÇünkü kendimi tanımadan geçirdiğim zamanlarBen onları vurdum çözdüm altlarını çizdimNe çok şapkam vardı ne çok titrerdimCebimden çıkarırdım hiç gidilmemiş yollarıDikildim o saksının karşısına bu çiçek açacak dedimDurup ya eski bir kırmızı ya da bilmem …
Şub 23
Doğuşundan beridir sakladığı Tanrının bir emaneti vardı. Yatağa düştü, Üçüncü gün akşam üstü, geri verdi güler yüzlü. – Kalsın bende temelli, diye ağlar bazıları. – ‘Pişirdiğim aşla, bağladığım başla gideyim, Üç gün yatak, Dördünde toprak olsun yerim! ‘, derdi. Geleni gideni yokkken gençliğinde bile, Akşamları gizli gizli, bilinmez Kimi gözlerdi? Tanrının sevgili kuluymuş, Muhtaç olmadan …
Şub 23
bir kadın gözlerini gizlemeye karar vermişsekorkunçtur, bütün gıcırtılarından yataklar durur.ne zaman bir çim kokusukonuşmaya karar vermişse belânın dilindenkatanalar arka ayakları üzerinde zıplar durur.nerede gözlerini yere indirmişse bir kadınve siyah saçları yanlarına düşmüşbir çim uğultusubaşlar titremeye derinden ve bubu susması sarssıllann koltukları tribünlerinbu bir virüs tarafından ele geçmesi bir bedenin.konuşmaya karar vermişse bir yağmaboşalmaların dinindenbu kadar …
Şub 23
Bu son şarkı silahlarım tükendiNe bir sevgili ne bir gülYanıma alıp gezdiğim beş yılŞiir dedikleri korkunç dikendi Bu son şarkı silahlarım tükendi Bütün siyahlarıylaYaklaşan cellatVe içimde koşan delirmiş atŞiirdi yani uçurumun kıyısındaSonsuz bir gezinti Bu son şarkı silahlarım tükendi Şiir dedikleriymiş oTapılan bir zehirmişGeceler geceler boyuÇaresiz intiharlarımaElleri sinmiş bir kadınBelki tek kadın oVücudunun her bahçesini …
Şub 23
ben,benden çok uzaktaki bir iç savaştanağır yaralı dönerkenüstüne giydiğin o yalnızlığaçok yakından baktımbeni affet! etrafı dikenlerle çevrilio esmer şehirdebeni öpersensaçlarından kan akarboşluğuna açılan kapının önündeintihar etmeme izin vermebeni terk et! kendisinin kıyısındaağlayan bir çocuk vargeçmişiyle başa çıkamayanyolculuğunun tam ortasındaseninle Oblomov’u tartıştıdudaklarımı kestiğin biletibagajında unutve gözlerini kaybet! 1987 numaralı perondatrafiğe takılmış bir yüz görüyorumhiç kimse tarif …