Eridi ve döküldü bütün dişlerim, Diş değildi onlar ışıldayan lambaydı Gümüş beyazıydı, inciydi, mercandı Seher yıldızıydı, yağmur damlasıydı.
**
Bu sarayda nice günler sarhoş ve mutlu yaşadım, Öyle ki makamım emirden de krallardan da üstündü Şimdi de aynıyım, ev de aynı, şehir de aynı, Bana “Neden mutluluk yasa dönüştü” demezsin?
**
Şiirini bütün evrenin yazdığı devran geçti, Onun Horasan şairi olduğu zaman geçti. Birileri için ululuk ve nimet şundandı, bundandı; Benim ululuk ve varlığım Samanoğullarındandı.
****
Terk et bütün halkın övgüsünü Rudekî Öv onu ve al devlet mührünü. Emir’e yaraşanlar dışında söz bilmem, Şiir söylemede Cerîr de, Taî de Hassan da olsam. Dünyada bütün övgülerin kaynağı emir, Süsün, gücün, arılığın ve esenliğin kaynağı emir. Başkalarını övmenin bir sonu bir kıyısı var, bir sonu var Onun övgüsünün ne kıyısı ve ne sonu var! Rudekî’nin böyle bir yerde şaşkın, hayran, kendinden geçip kalması şaşırtıcı değil ki.
**
Yüzün olmadan evreni kavuran güneş olmasın, Sensiz evreni aydınlatan lamba da olmasın. Senin vuslatınla kimse benim gibi kötü huylu olmasın, Seni görmediğim gün var ya, o gün olmasın.
**
Mutlu yaşa, neşeli kara gözlülerle, Dünya esen bir yel gibi bir efsane. Yarınlara mutlu olmak gerek, Geçmişi hatırlamamak gerek: Bahtlı kişi, malını yer ve başkalarına da verir. Bahtsız kişi, ise ne kendi yer ne de başkalarına verir. Bir yel gibi, bir bulut gibi bu dünya, Getir sun şarabı da, ne olursa olsun.
**
Ey üzüntülere boğulan ve haklı da olan, Gizliden gizliye iki gözü iki çeşme olan, Giden gitti, gelen geldi, Olan oldu artık boşuna neden üzülüyorsun? Dünyayı mı düzelteceksin?! Dünya bu, kabul eder mi düzelmeği! Git de inle istersen kıyamete kadar, Gideni nasıl geri getirirsin inlemekle ki?
**
Özgürce bir öğüt verdi bana zaman, İyi bakarsan zaten hep öğüttür zaman: Şöyle dedi: “İyilerin günlerine bakarak üzülme sakın! Senin günlerini arzulayıp duran niceleri var. Zaman şöyle dedi bana: “Öfkene yenilme sakın; Ayağına bağ vurulur diline bağ vurmayanın.”
**
Ne bilirsin sen? Ey kapkara ay yüzlü; Bu kulun hali nasıldı bundan önceleri?! Yüzünün ipek gibi olduğu günler geçti, Saçının katran renginde olduğu günler geçti. Onun mutlu olduğu günler gelip geçti, Sevincinden içi içine sığmıyordu, üzüntüsü azdı. Hep mutluydum, üzüntü nedir bilmezdim. Gönlüm neşe ve eğlencenin geniş meydanıydı. Sen Rudekî’yi ey ay yüzlü şimdi görüyorsun! O zamanlar görmedin ki; o zaman böyle değildi. Şimdi zaman değişti, ben de değiştim; Getir değneğimi, şimdi artık değnek ve torba zamanı.
**
Kurban edilmeli şarabın annesi, Yakalanmalı ve zindana atılmalı yavrusu. Çocuğunu ondan alamazsın, ezip önce onu çekmeden canını. Ne var ki helal olmaz uzaklaştırmak Küçücük çocuğu anne sütünden ve memeden. Yemedikçe sütü tam yedi ay Ordribehişt başından Aban sonuna dek. O zaman belki hem din hem de adalet yoluyla Çocuk daracık zindana, anne de kurbanlığa. Çocuğunu hapse attığında, Yedi gün yedi gece uyuşuk ve hayran kalır. Ardından kendine gelip gerçeği görünce, Başlar kaynamaya ve inler yanık gönlünden.
**
Zamandan dersini almayan, Hiçbir öğretmenden derse alamaz.
**
Ahmak ve bilgenin sonu aynı; Her ikisinin de yeri aynı çukur.
**
Bir yel gibi, bir bulut gibi bu dünya, Getir sun şarabı da, ne olursa olsun.
**
Mutlu oldu mu bu dünyadan hiç kimse? Sen de mutlu olasın. Ondan bir şekilde adalet gördü mü hiç? bir bilge? Sen de adalet göresin.
**
Bahtı yaver giden kişi, başkalarına veren ve kendi yiyendir; Bahtı kara olan ise, kendisi yemeyen, başkalarına da vermeyendir.
**
Kapamaz Tanrı sana asla bir kapıyı, senin için açmadan daha iyi yüz kapıyı.
**
Yeniden delikanlı olmak, yine günah işlemek için karalara boyamıyorum saçlarımı, Yaslı günlerde kara giyerler ya; ben de yaşlılık yasından siyaha boyanıyorum.
**
Buhara tarafından bana doğru esen her yel, Gül ve misk kokusuyla, yasemin meltemiyle gelir. O koku erkek kadın kime eriştiyse, O kokunun Hoten’den geldiğini sanır. Hayır hayır Hoten’den öyle güzel koku esmez hiç, Bu koku hep sevgilimden geliyor. Ey sevgilim! Ortalıkta az dolaşsın diye namın, saklamaya çalışsam da halktan adını, kiminle konuşsam, istesem de istemesem de, ilk sözümde adın gelir ağzıma.
**
Hep yüzünü görürüm gözümü açtığımda, Bütün tenim yürek olur, sana sırrımı söyleyeyim diye. Başkalarıyla konuşmayı yasaklarım. Senin bahsin açıldığında sözümü uzatayım diye.
**
Muliyân ırmağının kokusu geliyor, Sevgili yar aklıma geliyor. Amuy ırmağının kumu ve yolunun çetinliği Ayağımın altında ipek gibi geliyor Ceyhun’un suyu sevgilinin yüzünün coşkusundan, Atımızın beline dek geliyor. Ey Buhara mutlu ol, mutlu yaşa Emir sana doğru mutlu geliyor. Emir ay, Buhara gökyüzü, Ay gökyüzüne doğru geliyor. Emir servi, Buhara bahçe, Servi bahçeye doğru geliyor. Övgünün ve beğeninin yararı olur, Hazineye zarar gelirse eğer.
