geçtim karşısına
sarmaşığın
kendine
yürüyüşüne
bakıyorum:
bir at arabası hareketleniyor
eski dünyadan
yeni dünyaya
kısalıyor bitişik karanlığı tüm imzaların
zamanda
zamanla
ağrısızlık yaprakların çizgisine yükleniyor:
tüm sırları suların, böceklerin, kuşların
ve toprağın
ve toprağın
yavaş
yavaşça
uzanıyor
dallara
zamanla:
“çiçeklerim beni yordu” diyor sarmaşık
mosmor
26 Mayıs 2009
Zafer Yalçınpınar
Kaynak: http://zaferyalcinpinar.com/
