I. 
Her şeyi süpürebilirsin; 
Sonbaharı süpüremezsin. 
Sen her şeyi süpürebilirsin; 
Sonbaharı süpüremezsin. 
Yalnızsa 
Sürekli bir sonbaharı 
Süpürür hep. 
Düşünemezsin. 
II. 
Yanar 
Sobasında 
Yalnızın 
Üşüyen 
Bakışları. 
Lambasında 
Karanlığa donuk 
Bir ışık 
Titrer 
Sönük-sönük. 
Penceresi 
Dışına kapanmıştır, 
Kapısı 
İçine örtük. 
III. 
Yalnız 
Bin yıl yasar 
Kendini 
Bir anada. 
IV. 
Yalnızn 
Nesi var, nesi yoksa 
Tümü birdenbiredir. 
V. 
Yalnız 
Bir ordudur 
Kendi çölünde 
 Sonsuz savaşlarında 
Hep yenen 
Kendi ordusunu. 
VI. 
Yalnızın 
Sakladığı bir şey vardır; 
Boyuna yerini değiştirir, 
Boyuna onu arara. 
Biri bulsa diye. 
VII. 
Yalnız 
Hem bilgesi, 
Hem delisidir 
Kendi dünyasının. 
Ayrıca; 
Hem efendisi 
Hem kölesidir 
Kendisinin 
Tadını çıkaramaz 
Görecesiz dünyasında 
Hiçbirinin 
VIII. 
Yalnız 
Sürekli dinleyendir 
Söylenmemiş bir sözü. 
IX. 
Sözünde durması 
Yalnızın yalancılığıdır 
Kendisine. 
Hep yüzüne vurur utancı. 
O yüzden 
Gözlerini kaçırır 
Gözlerinden. 
X. 
Yalnızın odasında 
İkinci bir yalnızlıktır 
Ayna. 
XI. 
Yalnız 
Hep uyanır 
İkinci uykusuna. 
XII. 
Yalnız 
Kendi bencinin 
sen’idir.  
XIII. 
Bir sözde saklanmış bir yalanı 
Bir gözde okuduğundan 
Bakmaz kendi gözlerine bile. 
XIV. 
Hep susadığında 
O 
Kendi çölündedir. 
XV. 
Kendi öyküsünü 
Ne anlatabilen 
Ne de dinleyebilen. 
Kendi türküsünü 
Ne yazabilen, 
Ne söyleyebilen. 
XVI. 
Bir zamanlar güldüğünü 
Anımsar 
da…Yoğurur hüzünün çamurunu 
Avuçlarında. 
XVII. 
Yalnız 
Aranan tek görgü tanığıdır 
Yargılanmasında 
Kendi davasının… 
Her duruşması ertelenir 
Kavgasının. 
XVIII. 
Yalnız 
Hem kaptanı 
Hem de tek yolcusudur 
Batmakta olan gemisinin. 
Onun için 
Ne sonuncu ayrılabilir 
Gemisinden, 
Ne de ilkin. 
XIX. 
Yalnızın adı okunduğunda 
Okulda ya da yasamda 
Kimse 
‘Burda’ 
diyemez .. 
Ama 
Yok da.. 
XX. 
Uykunun duvarında başladı… 
Önceleri bir toz gölgesi sanki; 
Sonra bir yumak yun gibi. 
Ama simdi iyice görüyor 
Örümceğin ağını 
Gün gibi 
XXI. 
Yalnız 
Duymuş olduğunun sağırı, 
Görmüş olduğunun koru 
Dur 
Ölür ölür ölür 
Öldürür öldürür öldürür 
 Duyduklarını unutur, 
Duyacaklarını düşünür. 
XXII. 
Yalnızın adına 
Hiç kimse konuşamaz.. 
O 
Kendi kendisinin 
Sanığıdır. 
XXIII. 
Yalnız 
Önceden sezer 
Sonra olacakları 
Paylaşacak biri vardır; 
Anlatır anlatır ona 
Olanları, olmayacakları. 
XXIV. 
Her leke 
Kendisiyle çıkar. 
Özdemir Asaf
 
                
                                                                











