Tag: Seyhan Erözçelik

Soyunma Odası’nda,

çıplaktık ikimiz de…Benini gördüm. Sendeki beni.Sende beni gördün.Yıllar sonra, birbirimizi gördüğümüzde,birbirimizi gördük.Ben, sendeki beni hatırladım hep.Unutmadım.Gözlerin, gözlerimden gitmedi.Gözlerim, gözlerinden. Seyhan Erözçelik

Eyyûb’un Gözyaşları, Tesbih Olabilir mi?

Yağdım Allah!Yağdım Allah! Kandım Allah!Kandım Allah! Çektim Allah! Çektim Allah! Yandım Allah! Sen benimsin, ben senin, gördüm Allah!Gördüm Allah! Damladın, kördün, seni çektim Allah! Çektim Allah! Çektim Allah! Ağdım Allah!Ağladım Allah! Eyyûb’um, kaldım,sende kaldım. Kaldım Allah!Kaldım Allah! Seyhan Erözçelik

Aşk, Kalpte Birikir ve Taşlaşır.

Hem lodos var, hem dolunay.Adonay elehenu adonay ehad! Benim kalbimde lotos var. Adonay elehenu adonay ehad! Lotusu kim yalar? Adonay elehenu adonay ehad! Bu Dünyâda seni kim arar? Lâ ilâhe illâllah . . . Ben,seni arıyorum.Ner’desin? Seyhan Erözçelik

İkinci Yada

Ey su! Yâ su! Taş ma, taş!Aka dur gök ten, göz ler i m den,çile m ne? Dağ ı na var dum,ayna n ı gör düm. Ağaç tanyürü düm,  san a bürün ü yor um. Sâk! Ey su! Yâ su! Yağ dur  su! Ak du i göz ler i m den, çile m var,dayan a …

Devamını oku

Rüyâ Gibi Her Hâtıra

Şimdi bur’da oturduğumda, gözlerimi kapıyorum,Aklıma, Dünyânın en büyük taşı geliyor: Ayers. Rüyâ, ne zaman gelecek? Aklıma mı, gelecek? Rüyâmda, ner’deyim ben? (Evde mi, Ana?)Hâtıralar, rüyâdan rüyâya, taşınıyor.Rüyâlarsa, insandan insana. Ben, şimdi sendeyim.Atıyorum yüreğinde. Seyhan Erözçelik

Amnesia

Metin Erksan ve Mustafa Irgat için. ‘Rüzgâr suyun üzerinde durdu, ve ben yorgunum,’sanki kan, çocuk gözüyle, dağılıyordu göğe,duvara asılan resim, örselenmiş bakışlariç-içe geçtikçe!                      ‘Ve ben yorgunum’ derken bir harfyuvarlandı kan gölüne, göle. Ossessione! Akşam, gül yapraklarıyla birlikte iniyorduşehrin kubbelerine, dem çeken güvercinlere.Akşam, ömrün sonunda gül …

Devamını oku

Yana Sızıla

I./ Yontular, hepsi dağılıyorlar. Ağolup dağılıyorlar. Öptüğün an. O yerde; ırmağın denize döküldüğü,bildik bir çiçeğin koparılmadığı, biraçalyanın varlığından habersiz,kuşların kısacık öttükleri veöldükleri, kimsesiz çocukların ırmak–ırmağın sürüklediği akağaçlarıtopladığı ve yonttuğu o kıyı,o kıyıda; yontular, hepsi de ağolup dağılıyorlar, o kıyıda, güneş–güneşin sürüldüğü ve ırmak denizedökülürken kopuk denizcileriniçki şişelerini kırıp uzun,gözalıcı dalgakırana gittiklerio kıyıda, dalgaların durmaksızın vur-vurdukları-bir …

Devamını oku