Art poétique
Charles Morice’e
Musiki, her şeyden önce musiki,
Bunun için Tekli Mısradan şaşma,
Daha basit olur, sanki erir havada,
Bırak ağdalı, alengirli söyleyişi.
Kelimelerini seçerken de yanılgı
Hakkın olsun, müsterih olasın.
En güzeli dumanlı olandır şarkının,
Hem Açık seçik hem Kapalı.
Tül ardındaki güzel gözler gibi
Olmalı. Gün işığı titremeli şiirinde,
Güpegündüz Ilık sonbahar göklerinde,
Ak yıldızların büründüğü mavi !
Zira Ayrıntının peşindeyiz hâlâ,
Sadece ayrıntı, Renge ne gerek! Ah !
Ayrıntı baş göz eder bir tek
Rüyayı düşle, kavalı boruyla !
O öldüren Nükteyi bırak !
Mavinin gözlerinden yaş getiren
O berbat Fikir ve pis Gülüşten
Uzak dur, alayı çürük sarımsak !
Şu Belagatin tutup boynunu kırsan !
Ne iyilik yaparsın, el atmışken,
Azıcık da şu Kafiyeye dur desen,
Zapt edilir mi, önünü almazsan ?
Kim icat etmiş şu illet Kafiyeyi !
Hangi sağır velet ya da hangi çılgın
Zenci sarmış başımıza, eğenin
Altında gıcırdayan şu kof sahte inciyi?
Her daim biraz daha Musiki !
Kanatlanan bir şey olmalı mısran,
Bir gönülden kalkıp başka göklerin
Başka sevdaların peşine düşmeli.
Mısran nane ve kekik kokuları
Saçan sabırsız sabah rüzgârına
Karışan hoş bir icat ve macera
Olsun… Gerisi laf kalabalığı.
Paul Verlaine
Çeviren: Yakup Yaşa
