Şub 23
Yalnızlık Kayzer’den daha güçlüdür
Ve Roma’dan daha uğultulu
Yastığa gömebilir misin onu?
Duvara asabilir misin?
Bir âyin elbisesi
Ya da bir geyik postu gibi?
Ruhundan sızarak senin
ve belkemiğinden
Odanı dolduracak
belki de dünyanı
Ve üstüne çıkaracak
tekneni, dalgaların
Yalnızlık…
Bitişik yataktaki hasta:
Başının altında elleri
Ve gözleri tavanda – sabaha kadar
Alçak sesle
Tanrı’yla konuşuyor
Ve bazen de seninle.
Şub 23
Neyi ki çok istersen
Verir sınamak için
Neyi ki çok istersen
Nice dertlerden sonra
Yurduna dönenlerin – yıkık
Omuzları gibi
Şu alçalan tepeleri
Ve onları akşamın kırbacıyla
Yaralayan – şu umursuz
Göğü bile
Koyar sınamak için
Küçülte küçülte
Bir çiğ damlası gibi
İstersen avucuna
Olanca ağırlığıyla onu
Kaldırabilirsen eğer
Şiirin ince parmaklarıyla
Ya da sabrıyla – Ömür boyu
Tutulmuş bir çığlığın
Ve koyabilirsen eğer
Bir seher vakti onu
Tanrı aşkıyla ürperten
Bir gülün dudağına
Cahit Koytak
Şub 23
köyün korucuları silahlarını yine
köylülere çevirdiler.
kuzularımızı kurtlara, çakallara,
ekinlerimizi yaban domuzlarına
karşı korusunlar diye,
bebelerimizin, yetimlerimizin
boğazlarından kesip
omuzlarına silah astığımız,
giyindirdiğimiz, kuşandırdığımız,
yedirdiğimiz, içirdiğimiz köyün korucuları
tüfeklerini bir kere daha,
biz, işinde gücünde,
tarlada, bahçede çalışan,
kemiklerinin ucuyla toprağı süren,
ekini çapalayan
’ağızsız dilsiz’ köylülere doğrulttular
ve bizden yine diz üstü çöküp
postallarının tozunu
almamızı buyurdular;
köyün fiskosçuları, asalakları,
bıçkınları ve kabadayıları da
onlara alkış tuttular, yılıştılar,
teneke çalıp oynamaya başladılar.
böylece, bizi bir kere daha,
çocuklarımızın önünde aşağıladılar;
kadınlarımızın önünde ağlattılar,
elin günün, komşu köylerin önünde
yere baktırttılar.
böylece, bir kere daha özgür, bayındır,
kurda kuşa karşı güvenlik içinde
el ele, omuz omuza
çalışıp didinme,
üretme, bölüşme
ve sevişme hevesimizi
kursağımızda koydular
…
Şub 23
– Kapıda tanrı olduğunu söyleyen
biri var, han’fendi!
– İşte bir deli daha!
Sayıları gün geçtikçe artıyor.
Bir ekmek parası
veriver gitsin.
– Sadaka istemiyor ki, efendim…
– Bak işte bu kötü!
Neymiş derdi peki?
– Dün gece yatarken
yardıma çağırmışsınız onu.
İsminizi söylüyor;
aynı köydenmişsiniz.
– Demek, tam tımarhaneden bu deli!
O köyden öyle biri yok de, burada;
üstelerse kapıcıya haber ver;
o onun dilinden anlayacaktır.
Sonra belli mi olur, kuzum,
akraba der kapını açarsın,
yatılı kalmaya kalkar, böylesi…
Cahit Koytak
Şub 23
Gecenin Sahibi
Ağustos böceğinin yüreğine
İndiriyor sırrını
Ve ağustos böceği
Sesine ardıç ağacının
Bilgeliğini katıp
Ateşten cümlelerle
Tanrı’nın sözlerini öğretiyor
Öteki böceklere
Sessiz ve uzun hıçkırıklar
Sessiz ve uzun
Yıldızların kristal hıçkırıkları
Böceklerin mahzun
Ağustos böceği, sesine yıldızların
Parıltısını katıp
Tanrı’nın yollarını gösteriyor
Yolunu kaybedenlere
Sisle örtülü yolları O’nun
Yanından geçip giden
Dipsiz uçurumların
Sisle örtülü yollar
Sisle örtülü her şey
Sisle örtülü ruhum.
Cahit Koytak
Şub 23
Kumandayı fırlatıp spiker kızın yüzüne
Bir şeyler yapmalı, diyorum – Ama ne?
Afrika’ya gidelim, diyor, karım içerden
Kahve içelim muhallebi yiyelim
Der gibi iyi niyetli
Günlük vurguyla
Afrika’ya gidelim
Toplayalım pılıpırtıyı
Çocukları kitapları büyükanneyi
Plakları albümleri seccadeleri
Toplayalım çamaşırları
Çamaşır makinesini
Bulaşık makinesini
Kuluçka makinesini
Konuşma makinesini
Gülme makinesini ağlama makinesini
Afrika’ya gidelim
Kahve içelim
Muhallebi yiyelim
Afrika Afrika
Tarihin şuuraltı
Üç tekerli bisikleti üstünde
Habeş Sultanının
Boğa yılanlarını ve halkını
Gülümseyerek güttüğü
Sevimli dünya.
Cahit Koytak
Şub 23
Bir kadın göğsü,
Şub 23
Savaşa girdin kalbim bin yara aldı beni
Ne denli acı varsa aradı buldu beni
Seni bir bomba gibi taşımak bu göğüste
Bir Ebubekir kıldı bir Ömer kıldı beni
Kurmak bize düştü bu kalbi sökülmüş çağı
Buyruk en ağır yükün altına saldı beni
Atıldık kurşun gibi kentin alanlarına
Bir kaç put ve taş gördü birden irkildi beni
Parça parça bir yürek delik deşik bir bağır
Bir beş değil sevgili bin kurşun deldi beni
Bir de bakışlarındır kurşun gözlerin senin
Kılı kıpırdamadı el gördü geldi beni
Yine seni özlemek birikti bir dağ gibi
Ve yürüdü üstüme altına aldı beni
Bir katılık döşenmiş upuzun bulvarlara
Adım atar atmaz bir donma aldı beni
Böyle çıktım alana ve yürüdüm yürüdüm
Ne görebildi kimse ne anlayabildi beni
Ve put alanlarından geçtim İbrahim gibi
Bir savaş bildi beni bir eylem bildi beni
.
Osman Sarı
Şub 23
Sızıyor sessizce kendi derinine
Çıkışını bulamayan sular.
İnsan aynı türküyü aynı içtenlikle
Söyleyemiyor ki uzun zaman
Böyle karşılıksız yankısız
Değişiyor usul usul eski duygular.
Biliyor musun kalbim artık
Bir kuş gibi çırpınarak pencere önlerinde
Titrek kanatlarıyla umudun
Düşmüyor bekleyişin hayal camlarına
Gelmene yakın saatlerde.
Hayat dolduruyor hey boşluğu kendince
Bir başka başlangıçla
Tutuşmak üzere yeniden
Pembe üflemeleriyle bir ince soluğun
Soğuyor acılar bile..
Şükrü Erbaş
Şub 23
Sonbaharların
Sarı, ılık bulutlu güneşi
Ve nemli gülümseyişi,
Bahçelerde, sahillerde,
Puslu, sisli tepelerde,
Yakıcı olmayan ışınlarıyla
İçimizi ürpertirken;
Boğaziçi’nde dökülen
Savrulan yapraklar,
Yollar-kaldırımlar boyunca,
Hışırtılı kuruluğunca,
Birbirine kenetlenirken
Ve sessizce öpüşürken;
Yılların ötesinden
Seni anımsadım;
Vapurlar gözlerden uzaklaşırken,
Akşamları iskeleler tenhalaşırken
Geçmiş anıları kucakladım…
Sonbaharlarda
Bulduğum-yitirdiğim;
Çılgınca sevdiğim-sevildiğim,
Gözlerinin derinliklerindeki
Filiziliklerinde eridiğim,
En güzel renkli düşleri
Yakaladığım-paylaştığım
Sihirli Boğaziçi’ni,
Nasıl unutabilirim ki?
Ağaçlardan-dallardan
Etrafa saçılan,
Adımlarımızı kuşatan
Ezilmiş yaprakların eşliğinde,
Sabahların uykulu sessizliğinde
Yeniden dünya’ya gelmişçesine
Bu cennet kıyıları dolaştım;
Tüm üzüntülerden arındım.
Maviliklerin-griliklerin
Derinliğinde-esintisinde,
Beylerbeyi’nin rıhtımında yakaladım
Çatanaların-motorların,
Çığlık çığlığa balıkçıların
Ruhumda yankılanan
Özlem duyduğum gürültüsünü;
Güneş batarken kıskandım
Rengârenk bulutların
Karşı kıyıları uyandıran,
Ve yüreğimi dağlayan öpüşünü.
Necdet Evliyagil
