Kategori: Türk Şiiri

Şehir ve Doğa Burcundan

Kimi kımıltılı kimi hareketsizKimi konuşa Kimi kımıltılı kimi hareketsizKimi konuşan kimi sessizBu insanlarda yenilmeyen bir güç varÇobanların ruhu nasıl sığmazsa kırlaraBu insanlar da sığmıyor meydanlara. Yüzlerde okunan sadeceKararsızlık, tedirginlik, endişeVe içsel yalnızlığın hüznüVe asla dinmeyen sıla özlemi. Sıla, ey ruhumuzun coğrafyası! Hep bir hazırlık kargaşasında büyüyor halkŞehrin sokaklarında, caddelerindeMeydanlarında Evlerin önünde bahçelerdeÇoğalıyorlarHer yerde ve her …

Devamını oku

Uzakta Ölen İçin Ağıt

aklınızda mı uzakta ölümler olduğu kaç kişi gitti dövüştü ve vuruldu gelir mi gelmez mi kim bilirkim bilir hangi uzak yaban ellerdeya bir bozkır şehrinde bir akşam üstü kadar hüzünlü türkülerledurmadan gider mi yoksa kaçamaklar yaşanır biline bilineinsan içinde taşır yangınınıgünden güne gözleri bir başka adam olurbir başka kadındır ayrı düştükçe sevilir günden güne ve …

Devamını oku

Açılup bir dem bu bâğ-ı dil bahâr olmaz mı hìç

Açılup bir dem bu bâğ-ı dil bahâr olmaz mı hìçNahl-i ümìdümde ya Rab berg ü bâr olmaz mı hìç Sormaduk eslâfa bâzâr-ı sühanda her zamânElde ser-mâye żarardan başka kâr olmaz mı hìç Dilde oldukça hayâlüñ dìde eşk-efşân olurNahl-i nâzum bâğ olur da âb-yâr olmaz mı hìç Sìnede nâr-ı tahassürdendür âh-ı âteşìnHâne sûzân olsa dûd-ı pür-şerâr olmaz mı hìç Kaddini …

Devamını oku

Şairler

Ne gördükse iyi kötüÖmür biter biz hâlâSöyleriz. Ne varsa şu dünyadaTürlü görüntülerGelsek de sonunaSöyleriz. Bazan boş günlerGeçer birden doluncaSöyleriz. Ne biterNe kalır geçmiş kitaplardaÖlümden sonra daSöyleriz. Behçet Necatigil

Vezn-î Âhâr

Adem oldur   cümle halka   her zamanda  dâd ederCümle halka  cân ü dilden   rahm edip      imdâd ederHer zamanda rahm edip       bî-kesleri      dilşâd ederDâd eder        imdâd eder    dilşâd eder     irşâd eder Asaf Yahya *** Sanma şâhım   herkesi sen     …

Devamını oku

Sarmaşık

Arsız bir sarmaşık gibiyimTa çocukluğumdanBinbir düşeUmudaSıkı sarılanGüzde bütün yapraklarSarardıkları zaman-Hemen dökülecekler-Benimkiler güneş vurmuşKızıl bakırdan. Arif Damar

Şair

bir şair kendinden başkanereye gidebilir ki Arif Damar

Leyal-i Sahiriyyet

—Sahir, benimle gel, gecenin hâli pek güzel.Çamlıkta nefti gölgelerin raksı pek şiir;Bak kollarım nasıl mütehâlik, küşadedir,Gel aşkımızla mezcedelim şiiri, haydi gel! Geldim; rükûd-i leyl-i perişan eden sesin.Hulyalarımla titredi, ah isterim ben.Çıksın o ses semaya, bir ilham-i yasemenYüksekliğiyle sine-i encümde titresin. Geldim, seninle kolkola…—yok…—leb belep.—hayır…—aguşuna gömülse vücudum pür iştiyak,Gaşyolarak öyle çamların altında bir asır, İster misin?—ve …

Devamını oku

Heykel

Yıllar bir gözyaşı olup da kaymışBu eski heykelin yanaklarında.Yapraktan saçını yerlere yaymış,Sonbahar ağlıyor ayaklarında.Süzüyor ufukta bir kızıl yeriİçi karanlıkla dolu gözleri.Alnında akşamın ince kederi,Sessizliğin sırrı dudaklarında. Yanan bir kağıtta nasıl bir satırKaybolursa, akşam onu karaltır.Artık o silinen bir hatıradırBir ıssız bahçenin uzaklarında. Necip Fazıl Kısakürek

Ayşa Hanıma Mektuplar IX

“Comptine D’un Autre Ete” Zannediyorum gülüyordunBiz oturuyor sol dizimizi kalbimize çekerekResimleri seyrediyorduk görmüş kadar olarakResimlerde dağlara bakıyordunDağlarda yüzün yankılanıyorduBiraz durdun. SankiYıllarca duruyordunSen dururken her şeyin durduğunuHavanın düşüp buzla tuz olduğunu görüyordukEllerimiz duruyordu. Parmak uçlarımızdaSuratlarımız. Tenimiz ve kokumuz durup düşüyorduHatırlıyor musun? Bekliyordun. Beklemek eskiyorduBir insan sankiGiden yol değil. İçimden bir ömür geçiyorSayıklar gibi Sayıklar. Göğü ellerine …

Devamını oku