Zaman O’na yıl yazmamış,silmilş Ne zerafet, ne eda eksilmiş Demek, Zaman sandığım kadar zalimVe güzelden anlamaz değilmiş Hüsrev Hatemi
Kategori: Şiir
Şub 23
Destansı Öykü’den
IÜç yıl boyuncahiç durmadan haberciyi bekledikgözlerimizi dikipçamlara, kıyıya ve yıldızlara.Bir olup sabanın demiriyle, omurgasıyla geminin,İlk tohumu arıyordukeski oyun yeniden başlasın diye. Yaralarla döndük yurdumuza,elimiz kolumuz tutmuyordu, ağzımıztuz pas içinde.Kuzeye doğru yol aldık uyandığımızda,lekesiz kanatlarıyla bizi sislere salankuğuların yaraladığı yabancılardık.Uluyan gündoğusu çıldırttı bizi kış gecelerinde,yazları, ölmeyen günün acısında yitirdik kendimizi. Birlikte getirdik dönüşteBu oyma kabartmalarını saygılı …
Şub 23
Olvido
Hoyrattır bu akşamüstüler daima.Gün saltanatıyle gitti mi bir defaYalnızlığımızla doldurup her yeriBir renk çığlığı içinde bahçemizden, Bir el çıkarmaya başlar bohçamızdanLavanta çiçeği kokan kederleri;Hoyrattır bu akşamüstüler daima. Dalga dalga hücum edip pişmanlıklarUnutuşun o tunç kapısını zorlarVe ruh, atılan oklarla delik deşik;İşte, doğduğun eski evdesin birden, Yolunu gözlüyor lamba ve merdiven,Susmuş ninnilerle gıcırdıyor beşikVe cümle yitikler,mağluplar,mahzunlar… …
Şub 23
Şaşırtıcı Karşılaşma
“Çok eskiden yaşadım bu ânı ben”Dersiniz şaşkınlık içinde.İlk girdiğiniz bir ev, bir merdivenBirden güneş vuran pencere, Ve tam sırasında tren düdüğü…İşte böyle gelmişti siz dünyadaDeğilken bir gün öğle üstüBu renklerle bu sesler bir araya. Yaşamak anımsamak mıdır yoksa?Sanmam, biz de bir sestik belkiBirileri için yıllar öncekiŞaşırtıcı karşılaşmada Melih Cevdet Anday
Şub 23
Mavi Gözlü Dev
O mavi gözlü bir devdi. Minnacık bir kadın sevdi. Kadının hayali minnacık bir evdi, bahçesinde ebruliii hanımeli açan bir ev. Bir dev gibi seviyordu dev. Ve elleri öyle büyük işler için hazırlanmıştı ki devin, yapamazdı yapısını, çalamazdı kapısını bahçesinde ebruliiii hanımeli açan evin. O mavi gözlü bir devdi. Minnacık bir kadın sevdi. Mini minnacıktı kadın. …
Şub 23
Dünyanın Bütün Çiçekleri
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum Bütün çiçekleri getirin buraya, Öğrencilerimi getirin, getirin buraya, Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer Bütün köy çocuklarını getirin buraya, Son bir ders vereceğim onlara, Son şarkımı söyleyeceğim, Getirin, getirin… ve sonra öleceğim. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum. Kaderleri bana benzeyen, Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları, Geniş ovalarda kaybolur …
Şub 23
Sevgilim Ben Şimdi
Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim Elimde uçuk mavi bir kalem cebimde iki paket sigara Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz “Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz”. Çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere O gülün yüzü gülmüyor sensiz O köklensin diye pencerede suya koyduğun devetabanı Hepten hüzünlü bu günlerde Gür ve …
Şub 23
Banko
Biber ki yasa dışı önderidir sebzelerin: Şu sofrada ikimiz için de vur emri! Sözcükler alevler içinde nasıl da serin! Orta yerde durmuyor bir türlü yumru. Bu akşamüstü üç şey doğruladı beni: Kulüp rakısının üstündeki resim, bir; Ortak arkadaşımız prens hayati, iki; Üçüncüsünü sorma, bizimle ilgilidir. Bekarlara ev vermiyorlar, doğru; Evlilere kız vermedikleri de doğru, Bu …
Şub 23
Aynalar Ve Zaman
erguvanlar geçip gittiler bahçelerden geriye sadece erguvanlar kaldı şair! bahçelere özenecek ne vardı? işte tenhâ her yanımız, hep tenhâ ne aradık sözcüklerin kuytularında ne bulduk soldukça çoğalan dilimizde? Zaman´ın sırı hala duruyor olmalı ki üzerimizde biz bakınca görünen aynalardı nasıl var olduysanız öyle kayboldulardı bir yazın tiniyle bir güzün bedeni hem birleşti hem de ayrıldı …
Şub 23
Kendini Aramak
Umutsuzca insan arıyorum. Tünel karanlığını aydınlatmak içinDiyojen’in feneri solgun sönük.Kalabalıklarda insan kayboluyor – bataklıkta bir köpükçük sanki.Yirminci yüzyılın sonundabu lanetli gezegeninkalabalıklarındagökteki yalnız Tanrıinsandan daha kolay bulunur. İnsan arayıcısı – altın arayıcısı,iktidar arayıcısıve Tanrı arayıcısındançok daha umutsuz bir uğraş. Yapacağın biricik şey kalıyor – kendi kendini aramak. Umarım,kendinde insan izi bulursun! Blaga Dimitrova