En çok yorum alan yazıları
- Bize Kalan Nedir Söyle — 3 yorum
- DEPREMDE GÖRDÜKLERİM — 3 yorum
- Ayrıldığımızda İkimiz — 2 yorum
- Son Hatıra — 2 yorum
- Çamur Etkinliği — 1 yorum
Yazarın yazıları
Şub 23
Kırılan Ümit
Bakışlarımda değişti artık eşyaların rengiAnlıyorum ki, gençliğim geçmiş, geçmiş ömrümün yarısı Gözlerimi çevirsem, hayatımın göklerineOradadır, genç hilalin yerine dolunayın ışığı Hangi dert ile kalem oynatsam kağıt üzerindeUçmaz evvelki deli, saf, genç sevgi kıvılcımı Ey mukaddes, kederli sazım, neden pek az çaldın?Sen kırılıyorsun, ben sönüyorum, ayrılıyoruz sonunda! Uçtu dünya kafesinden sıkılıp gönül kuşuMesut yaratsa da, yabancı …
Şub 23
O Büyük Fırtınadan Önce
Aklımdan hiç çıkarmıyorum seni,Ne zaman biri adını ansa,“1930” damgalı bütün kutularyere düşüyor raflardan;Dört Temmuz’daki bütün o nutukçularyeniden bağırmaya başlıyorlar.Okul müsameremizdeki seyircilerdışardaki büyük fırtınaya bakıyorlar. Birlikte oynadığımız oyundan düşünüyorum seni –ah, nasıl da çaresiz, kimsesizdin! – ağlarken,baban gene ölmüş.Sarhoşmuş, düşmüş. Ne zaman adını ansalar,orada, rüzgârdaki evlerimizyeniden gıcırdıyor fırtınada;ve nerede olursam olayım,oynadığımız oyundansessizce o kasabanın kıyısında duran …
Şub 23
Mutluluk Veren Hasret
Kimseye değil bunu, bilgelere söyleÇünkü alay eder kalabalık durmadan;Övmek istediğim de hayatla doluBir alev ölümüyle yanmaya hasret duyan. Sana varlık veren, senin varlık verdiğinO serin sevgi gecelerinde,Mumlar aydınlatınca odayı, sessizceBir yabancı duygu çöker üstüne. Örtünüp kalmazsın sen de o zamanKoyu gölgesinde karanlığın.En yüce maksatla birleşmek içinyeni bir istekle dolar varlığın. Ve hiçbir uzaklık güç gelmez …
Şub 23
NEYZEN TEVFİK (YAŞAMI, KİŞİLİĞİ VE ESERLERİ)
Neyzen Tevfik, 14 Haziran 1879’da Bodrum’da doğmuştur. Doğum tarihi pek çok kaynakta 24 Mart 1879 olarak verilmişse de yaşadığı dönemde yayınlanan bir kaynağa göre bu tarih 13 Haziran 1879’dur. Alpay Kabacalı bu tarihin yanlış hesaplandığını, doğrusunun 14 Haziran olduğunu belirtmektedir. Neyzen Tevfik’in babası Bafralı Hafız Hasan Fehmi Bey, annesi Emine Hanım’dır. Neyzen Tevfik, 7 yaşlarındayken …
Şub 23
Mart Öncesi
Martının görüntüsüyle martıSuda birleşirlerBütün gün bunu düşündümBirşey kalmadı o yıldan artık(Soluk otlar varTuz renkli)Tuzla çürüttüğümüzYalnız yapraklar kaldı o günlerdenGerisini hep temizledik güz akşamlarındaBirşey kalmadı o yıldan artık yaşayışlarımızdan yapraklardan başkaBirşey olmamış gibi sankiSanki sevgilerimiz sevgilerimiz yaşayışlarımız hep değişmişKendimiz bile yabancıyız o anılaraNeden ağlayayım bunlar içinona ne verdim kiAcılardan acılardan acılardan başkaMartıGörüntüsüyle birleşir kış sularında Archibald …
Şub 23
Semper Eadem
“Sana nereden geliyor, dedin, bu garip hüzün,Çıkan deniz gibi çıplak ve siyah kayaya?”– Hasadı erişti mi bir kere gönlümüzün,Yaşamak bir dert olur! Bilinen bir muamma. Pek sade bir ızdırap ve esrarsız, gizlisiz,Ve tıpkı senin neşen gibi, herkese mahsus.Vazgeçöyleyse sormaktan, güzel mütecessis!Ve sesin o kadar tatlı bir sesken bile, sus! Sus, cahil bihaber kadın! Her vakit …
Şub 23
Lethe
Göğsüme gel, sen acıma bilmez, sağır can,Tapılası kaplan, aldırışsız ifrit, gel;Gönül ister ki titrek ellerim şu tel tel,Derin yelenin içine dalsın bir zaman; Senin rayihanla dolu eteklerineAcılı başım gömülüp kalsın isterim,Yok olup giden sevgimin koklasam derimTatlı küf kokusunu derinden derine. Ölümden daha tatlı bir uykuya varsam !Uyuyuversem ! benim neyime yaşamakYüreğim titremeden, bakır gibi parlak,Pürüzsüz …
Şub 23
Uçurumda Açan
Aşktın sen, kokundan bildim seniBir ahırın içinde gezdirilmiş gül kokusuTaşıttan indin, sonra da karşıya geçtinElinde tuhaf bir çanta, saçında soku Akıl almaz işleri şu zambakgillerinSokakta bir sövgü gibi akıp gittinGözlerin sonsuz uzun, sonsuz çekiktiBaksan uçtan uca Çin Seddi’ni görebilirdin Yanındaki adam mutlaka kardeşindirİstanbul öyle ağırbaşlı bir kent değildirAşktın sen, gidişinden bildim seniNeye yarar sağduyuyu aşmazsa …
Şub 23
Üzerinden Sevişmek
Başkaları da var masadaİleri geri konuşuluyor Ötedesin o adamın duldasındaGözkapaklarına bürünmüş adam Eli her an omuzundaEğiliyor sigaranı yakıyor Teşekkürler sigara dumanı,Sağolasın o adam! Onunla gelmişin burayaYüzün yandan ve uzaklarda Niçin sevmiyorsun duvar kağıtlarınıHoş belki de seviyorsun Herkes az buçuk sarhoşHerkes bir şeyler söylüyor Ama yalnız ikimizin sözcükleriSarmaşdolaş Üzerinden sevişmek, kadınım,Sigaranın, Asya’nın, omuzların, Üzerinden aile fotoğraflarınınEller …
Şub 23
İp
OdadaNeydi onlar, açmalık belki;Camekânda neft, güherçile,Belki de rum ateşi. YanıbaşımızdaBir su akardı eli serçeli,Sepetler tıklım tıklım havlu, bez;Öpüşlerle yeniden çizerdim seni. ÜstümüzdeUzayıp giden çamaşır ipiniKimi ben görürdüm, kimi sen;O ipti işte aşkın yazı dili. DünyadaBakışımlıydı, çocuktu bedenlerimizEzilir ezilirdi aralarındaYağmurkuşugillerden biri. Cemal Süreya