kırkı doldu ömrümün ve hâlâ yerini yadırgıyor kalbim
rabbim kış dalında karı incitmeden semana dalıp gitmiş serçenin gözlerine götür beni dervişlerin hırka giyen sözlerine
beton bloklar arasında mütebessim sarı çiçeğin cevaplarını işitip yunus’tan sonra okumayan dedemin takvim yapraklarından tahsilli babaannemin bildiği sırlara götür
seherleri alarmla meşgule atan her åminden sonra yüzümde gideceği yeri ezberleyen dünyayla selfi çeken parmaklarımdan şikayetçiyim uçlarına mahcubiyet üflemeni dilerim
gökte asılı ay, şaşmayan güneş cömert toprak ve alâk hayretimi düşürdüm rabbim kaç kez silkeledin oysa arzını artık bulmak isterim
