Öldüğüm zaman,
Akşam sessizliğinde,
Bir mezar kazın bana
Denizin kıyısında.
İstemem pahalı bir mezar,
Sıradan biri gibi gömün,
Tabutuma bir yatak,
İyi bir manzara bulun.
Uykum sakin olsun,
Ormanın derinliğine yakın.
Ve parlak bir göğüm olsun,
Suların derinliğinde.
Duyayım sakince sesini,
Durmadan akan çeşmelerin,
Ay parlardı…
Çamların uzayan tepelerine,
Dağlarda yankılanıyor,
Duyulur esintisi rüzgârın,
Üstümde kutsal ıhlamurlar,
Dallarını sallasın,
Çok önceleri
Nasıl da dert çekmiştik,
Çelenkte çiçekler ölüyor,
Akla getirilmek.
Nasıl yavaşlar,
Kalp atışlarım,
Çalıp hoş söyleyecek,
Nefir kaval.
Etrafımda yanacaklar,
Ovalarda ışıklar,
Vurup yoğuracaklar,
Sonsuz dalgalar.
Kimse benim ardımda,
Ağlayıp sızlamasın,
Solmuş yaprakları.
Rüzgâr geri versin,
Ateş diski gibisin,
Meşeler arasında,
O şansız mezarda
Ve arkadaşsız.
Mihai Eminescu
