Le Vase brisé
Albert Decrais’ye
Şu mine çiçeğinin solduğu vazo,
Bir yelpaze darbesiyle çatladı;
Ne de hafif bir çarpmaymış o
Ne tıkırtısı geldi ne ses çıkardı.
Fakat bu ufacık tefecik çatlak
Gün geçtikçe sinsice ilerledi,
Ve vazoyu tümüyle kuşatarak
Onu koca bir kalbura çevirdi.
Serin suyu damla damla boşaldı,
Hayat damarları kurudu çiçeğin,
Kimsecikler farkına bile varmadı
Vazo kırıldı bir kere, dokunmayın.
Seven el de hep böyledir işte,
Her dokunuşunda kalbi yaralar,
Yürek, acısını çekse de sineye,
Aşkının gülleri çabucak solar,
Sel olup akar gözyaşları,
Bir başına, kıyısında hayatın,
İnce ve derindedir yarası,
Gönül kırıldı bir kere, dokunmayın.
Sully Prudhomme
Çeviren: Yakup Yaşa
