Tag: Roni Margulies

Yüzüme dokunurdu Elsa.Oturmuş ben kitap okumaya çalışırken.Metroda seyrederken karşımda oturanları.Denizden çıkmış rüzgarda üşürken.Elsa yüzüme dokunurdu.Rahatsız olurdum ben. Tıraş olurken dün aynanın karşısındaAklıma geldi birden.Duyar gibi oldum parmaklarını yüzümde,Yanaklarımda, dudaklarımda. Düşündüm de sonra,Üç yıl olmuş;O yüz başka yüzdü,Bu yüz başka… Roni Margulies

İnce uzun bir iskelenin ucunda,denize dikmiş gözlerini, kımıldamadan,öylece duruyor adamın biri akşam üzeri. Önünde su, arkasında kayalar,unsurların kavşağında kalakalmış sanki.giderek kararıyor çevresinde suların rengi. Ya bir gemi var bu saatlerde beklediği,ya da sulara bırakıverecek kendini.öylesine ince bir denge ki! Roni Margulies

Bir siyahüzümün soyması gibi kendinigeldim – al. Sevmeni istiyorum beni:tamamlanmamışlığımı sorgula, kına.Yorgunum, azımsa yorgunluğumu.Kırgınlığımı yer, önemset boşladığım şeyleri.Kuşkulandığımda, doğrula kuşkularımı,yatıştır sonra, insancıl kıl beni. Korkuyorum, onayla korkularımı,Birlikte direnelim sonra. Bir siyahüzümün soyması gibi kendinigeldim. Üstlen,büyüt beni. Roni Margulies

Tu vois, je n’ai pas oublieLa chanson que tu me chantait Bana Elsa’yı anımsatanlaranımsatmayanlardan daha az.Kaçınılmaz.Paylaştıklarımızı değil artık,paylaşmadıklarımızı farkediyorum. Öyle çok ki artık “Bak, bizim şarkımız”diyemeyeceğim şarkılar her duyduğumda.Okuduğum her kitaplabir yenisi ekleniyor tartışmadıklarımıza;yeni keşfettiğim lokantalar, gittiğim kentler,geceyarıları aklıma gelenler. Paylaştıklarımız kadar paylaşmadıklarımız daönemli bir yer tutuyor ama hayatımda.Anlamsız değilmiş ucuz duyarlıklar.Farkediyorum çünkü “bizim” olmayan …

Devamını oku

Ağlamalıdır ayrılanlar ayrıldıklarında.Her ayrılık kanıtıdır çünküo bitmez arayışımızınboş çıktığının yine.Ağlamaya değer.Ağlamaya değer. Biliyor olsak da çünkübulamayacağımızı aradığımız sevgiyi,bulduk sanırız bazen – insanlık hali! – ve ne denli derinse yanılgımız,ne kesinlikle eminsek bulduğumuza,o denli değer ağlamaya. Yalnızlığı yeneceğimizi sanırız çünkü,bir kişi var sanırız ki bir yerde,tüm küçük ve büyük yenilgilerimizianlamsız kılacak sevgisiyle.Kanıtlandığında yine onu bulamadığımız,ağlamaya değer. …

Devamını oku

Nasıl kırık dökük,yarım yamalak, eksik,nasıl yamalı hayatlargeçiyor gözlerimin önünden. Bir zanaat mutsuzluk sanki:Öğrenip bir önceki nesilden,onyıllarca didiniyoruzve kuşkuya düşsek de bazen, sanıyoruz kiböyledir, iyidir,ne olacak ki başka,budur hayat zaten. Ya beceremiyoruz biz bu işi,ya da becerecek bir şey yok zaten. Roni MARGULIES

“pil takacaklarmış” dedi, “kalbimebir dönemi daha ömrümünkapanmış olacak böylecene futbol artık ne güreş ne dağcılık” “cemil” dedim (çocukluk arkadaşımdoğumu benimkinden beş gün önce)“ne güreşle ilişkin var ne dağlarlane de bir topa vurdun bunca yıldır bir kere” “olsun” dedi, “önemli olan o değil kiya yarın birden canım çekerse?” Roni Margulies

Dedemin ölüm haberini, bir an durakladıktan sonra,babam vermişti telefonda. Babamınkini dayım.Bu kez de işte duraklayan annem: Atakan!Hiç bitmez gibidir telefonda donakalınan o an! Bir başka hışımla ağaçlar hışırdamaya başlar,sabaha karşı uyanıldığında o telefonla,temmuzun orta yerinde bu ülkede bazenişte böyle geliverir sonbahar birden adeta. Cılız bir haziran güneşinin sevinciyle belki,unutulmuş olabilir birkaç günlüğüne ama,böyle günlerde dank …

Devamını oku

Üç gündür okuduğu romanınson sayfasını özellikle yavaş okudu,gülümseyerek bitirdi. Yerinden kalktı,kitabı özenle raftaki yerine koydu. Oturdu, ağır ağır bir sigara yaktı– çoktandır .azaltmaya çalışıyordu –içkisinden bir yudum aldı, gerindi,esnedi, adamakıllı yorgundu. Okuduğu romanı düşündü biraz.Yeni biten onyılı gözden geçirdi,doksanlı yıllarda neler yapabileceğini,artık neler için çok geç olduğunu tarttı. “Her şeyi yapabilirim, tüm kapılar açık hala.Fakat …

Devamını oku

Anneannem için “İki kızım var” dedi, “benim.Ve ben” dedi, “onları büyüttüm.Bundan ibarettir hayatım. Yaşam beni kızlarımla aramagirdiği ölçüde ilgilendirdi,tehdit ettiği ölçüde bizleri. Olan ve olabilecekher şeye karşı korudum onları.Acılardan uzak tutabilmek, hayal kırıklığından, kaygılardan,kırgınlıktan esirgemek istedim kızlarımı.Sormadan cevaplamak istedim sorularını. Nasıl zorlandım ama, bilseniz!Harbiye, Arif Paşa Han:Kocam askere alınabilir her an, ülke garip, dönem garipti,6-7 …

Devamını oku