Tag: Paul Valery

May 14

Seninle ilk tanıştığımda seni bulduğum aşırı yalnızlığa ne kadar şaşırdığımı hatırlıyor musun?

Sevgili Rilke, bana saf zamanın içine hapsolmuş gibi göründün ve senin için, birbirinin benzeri günlerin döngüsünde insanın ölümü açıkça görmesine izin veren, fazlasıyla tekdüze bir hayatın şeffaflığından korktum

Tweetle
Paylaş
Paylaş
Pin
0 Paylaşımlar

Şub 04

DOST ORMAN

Ah sevgili yalnızlık yoldaşım

Tweetle
Paylaş
Paylaş
Pin
0 Paylaşımlar

Şub 23

Deniz Mezarlığı

Üstünde güvercinler gezen şu rahat damınKalbi atar ardında birkaç mezarla çamınŞaşmaz öğle zamanı ateşlerle yaratırDenizi, denizi, hep yeni baştan deniziTanrıların sükunu çeker gözlerimiziBir düşünceden sonra, ah o ne mükafattır İnce pırıltıların o ne saf hüneridirBir seçilmez köpükte nice elmas eritirNasıl bi sükun sanki peyda olur o demdeVe güneş uçurumun üstüne gelir dururEbedi bir davanın saf …

Devamını oku

Tweetle
Paylaş
Paylaş
Pin
0 Paylaşımlar

Şub 23

Helena

Gök! Benim… Geliyorum ölüm mağaralarından,Duymaya çarpışını sahile dalgaların,Görüyorum altın kürekli kadırgalarınBelirişlerini şafakla karanlıklardan. Ünlüyor kralları şimdi bu yalnız eller,Tuzlu sakalları parmaklarımı eylerdi;Ağlıyordum. Onlar utkularını söylerdiArdında gemilerin uzaklaşan körfezler. Duyuyorum boynuzların, süel borularınKalkışına tempo tutuşunu kürelerin;Boğuyor gürültüyü türküsü tayfaların. Şanlı burnunda gemilerin, coşkun Tanrılar,O eski gülüşleriyle dövdüğü denizlerinYontuk, dost kollarını bana uzatıyorlar. Paul ValeryÇeviri: İlhan Berk

Tweetle
Paylaş
Paylaş
Pin
0 Paylaşımlar