Tag: Gülten Akın

Ölümün ve göçün dokunmadığı tek nesnevar mıdır ölüm yok eder göç değiştirir kendisi kalamaz kimse sarp ve suskun ninelerden başka onlar kimi zaman sırtlarında kimi zaman sımsıkı kucak hala evin bebelerini avutmada kimse kendi gibi kamamıştır o seven sevilen amca döner birgün apansız, bırakılan kente herkesin doğduğu evi haraç mezat açmıştır izinsiz eski sandığı artık …

Devamını oku

Tadını, yağmura duygulanmanınPaylaşır kuşlarla biri gizliceGülmesini tutamamış bir sincapSallanır utanç bahçelerinde Yalnız atlar yıkılır düzlerde suya özlemlerindenBir ben miyim yalnızlığa yenilen, sen, sen, sen Uzun sokakların ucunda evleriİlk denemelerden geri dönülmüştürİtildikçe içe, durduğu bilinenBazı dostları yitirmeye gidilir Yalnız atlar yıkılır düzlerde suya özlemlerindenBir ben miyim yalnızlığa yenilen, sen, sen, sen Bir kayığa biner geceleriSığlıkta o …

Devamını oku

kimse tanımasın için onlarışairler kimi sözcüklerini yok ettiler bütün öyküleri yazıp tükettibir kendi öyküsü kaldı dışarda kuşluğun son kuşu çekilirkensular uzaklaşır kıyı genişler işaret tırnağım boyandı, çıkmazbir kölenin gövdesine döndü gövdem en ağır sınavdan en saf olan geçeröder, geçer Gülten AKIN

İnsanlar bir gülü bir senetleDeğiştirmeye alıştılarİnsanlar başka insanların hayatınıBir hezaren sandalye midir hayatDizip kaldırmaya alıştılarİnsanlar yüreği ve onuru, alıştılarYelin üflediği yaprak mıdır onurYürek arsız otlar gibi ayak altındaTanımıyor kimde kimseyiVe kendini tanımak istemiyorİnsan tanımazsa kendini insanNasıl varolabilir Bu yüzden dünya hey koca dünyaDönüyor bir ölüler ülkesineSusanlar şimdilikOyunun dışına düşenlerYalnız onlar doğrulup kalkacaklarGün kıyamete erdiğinde Gülten …

Devamını oku

Elyazını yaktım, dürüsttü ve aşınmamışSevgi sözcüklerini yaktım, hoyrattır onlar Sıcaklığı saklı akarsuyu anlamazlar Sorular, kurutur incitir sorarlar Elyazını yaktım Adresini yaktım Yakmak gibiydi biraz da dünyayı herşeyi Bastığımız düşümüzde gördüğümüz Özlediğimiz yaklaştığımız Hayatım özlemdi ansımaydı düştü Yaktım adresini şimdi özlem oldu hayatım Resimleri yaktım birini saklasam dedim En çok onu yaktım onu yaktım Kış göğünü …

Devamını oku

KISA ŞİİR / altı Her konuşma bir şeyi değiştirir hayatımızda,Sustum durdum geriye geriye çekilerek KISA ŞİİR / yedi Sözlerin bumerang gibidöner yaralarsa seniağzın dilin gereksizdirsusarsın İZLER Susup bekleyerek yaşlanıyorduşeylerin uğultusu arasındaiçi ağırlaştıkça rüzgara çıkıyorsiliyordu kendini durma ağrıya ağrıya nara dönüştüğündeaçtılar içinden sözler çıktıkem sözler, kırıcı davranışların izlerialdanma gölgesi, ondurmayan bağışlama“gitmeliyim” çıktı, “dönmemek üzre bir daha”“artık …

Devamını oku

elimdeki doğuştan kâse –bildim–bir şey beklemeye değildi.AŞKtı mekâna sığmazdı kâseyi attımAŞKın şavkıdığı dünyayı istedim bir bile değildim, hiç oldumne utanç kaldı ne korku ne bağAŞKı istedimöyle yürekten istedim, yürek eridi kaygan biçimlere tutuldumbiçim kaygım en kırık yanımdıAŞKı sesten olmuş bir gölgeye yükledim ten ayrı ve uzak durduhayat koşum takımları düzgüngündelik talikaten alındı götürüldü dışarıdan baktımo …

Devamını oku

Beni dünyadan ötelere götürdünKollarımı bağladın dur dedinTuz kokan geceler dur dediDurdum bekliyorum, gelme Ay aydınlık gece karaGözlerimin ardında karanlık ölesiyeCanlı ve cansız ne varsa sımsıkıBu saat daha yakın daha el eleŞimdi yalnızlığımdan utanıyorumDurdum bekliyorum, gelme Bunu ta başından biliyordunBir gün buralarda sonuncu kalışım olacaktıEllerinin bir anlık şeklini tutacağımBozkırdan günün son treni geçecekBen her şeye ardından …

Devamını oku

Uzaktı dön yakındı dön çevreydi dönYasaktı yasaydı töreydi dönİçinde dışında yanında değilimİçim ayıp dışım geçim sol yanım sevgiBu nasıl yaşamaydı dön Onlarsız olmazdı, taşımam gerekti, kullanmam gerektiTutsak ve kibirli -ne gülünç öfke be-Gözleri gittikçe iri gittikçe çekilmezİçimde gittikçe bunaltı gittikçe bunaltıGittim geldim kara saçlarımı öylece buldum Kestim kara saçlarımı n’olacak şimdiBir şeycik olmadı – Deneyin …

Devamını oku

Giyindim. Yittiğim bilmezler. Görünmem dibe indim, yeşil düşler yosunlar düşkırıcılar da ardımda yüzey ince, dokunsalar kırılır toplayamam kalsın orda Dönmem bana kalsa, kendim amfora kimlerin serüvenine girdiğimi unutsam isterim yukarda dışarda böyle sessiz deniz ikimiz düşkırıcılar da ardımda belki daha sonra bir başka sefere dönerim sessiz görmezler göstermem batık kalırız Gülten Akın