Tag: Fazıl Hüsnü Dağlarca

Yalnızlık, sabahların yaşadığı yalnızlık;Suların içindeki ışıklar kadar ılık. Hüzün, o mısralardan dudakta kalan hüzün;İkindi üstlerinde aydınlığı gündüzün. Uykular, ilk gençliğin gündüz gibi uykusu,Vücudun balık olup içinde yüzdüğü su. Sessizlik, geceleyin yolcusuz sokaklarda;Sükûn dalgalarının ortasındaki ada. Ruha uzak bir şehir içinden gelen rüzgâr,Ayrılıktan önceler, ayrılıktan sonralar. Müzelerde o ölü zaman, o gölgesizlik,Yüze değen eskilik, sonsuzluk, kimsesizlik. …

Devamını oku

Yarı aydınlıklar ki sahipsizVe mavi serçeler sabahtan erken.Çocuğum şarkı söyle sokaklardaSesin güzelliğini kaybetmeden. Kapılar açılır ardına kadarKuşlar uçar hatıralar içinden.Çocuğum bol bol masal dinleHenüz inanırken. En uzak gemileri korsanlarınSeyretmek yıldızların silinmesini.Çocuğum sor neden akşam oluyorAyıplamaz kimse seni. Bazı sahillerin serinliğiVe unutulmayan ilk demet.Çocuğum sana yalvarıyorumEllerin çirkinleşmeden dua et. Fazıl Hüsnü Dağlarca