Tag: Erdem Bayazıt

Artık beni parktaki ağaç bile anlamıyorSiyah kedinizin kuyruğunda sallanan zamanBir zamanlar sevinçle giyindiğimAk bir güvercin kanadı gibi gururla giyindiğimTemiz ve mavi giysim değil artık. Yalnız imkansızlığı mı anlatır bir bulutYağmaya hazır bekliyorsa gökyüzünde.                                       Erenköy, 1964 Erdem …

Devamını oku

/Donmuş tek karede çığlık/ İnsanlar kimi işsiz güçsüz gelişigüzelKimi kendini bir amaca ayarlamış aceleciGidip geliyorlardıHamallar habire terliyorlardıArabalar yerli yersiz korna çalıyorlardıMartılar çığlık çığlığa savruluyorlardıVapur limana yanaşmıştıBen âvârelikten rıhtımdaydımSen kimseyi beklemediğin halde oradaydınSenden olma çocuk; astsubay babası Cilo DağındaAsla öldürülmemiş gibi dondurmasıyla ilgiliydiSen onun elinden tutmuş denize bakıyordunKimseyi gördüğün yoktu denizde yüzüp duran çöpleriGördüğün yoktu hiçbir …

Devamını oku

Kimi kımıltılı kimi hareketsizKimi konuşa Kimi kımıltılı kimi hareketsizKimi konuşan kimi sessizBu insanlarda yenilmeyen bir güç varÇobanların ruhu nasıl sığmazsa kırlaraBu insanlar da sığmıyor meydanlara. Yüzlerde okunan sadeceKararsızlık, tedirginlik, endişeVe içsel yalnızlığın hüznüVe asla dinmeyen sıla özlemi. Sıla, ey ruhumuzun coğrafyası! Hep bir hazırlık kargaşasında büyüyor halkŞehrin sokaklarında, caddelerindeMeydanlarında Evlerin önünde bahçelerdeÇoğalıyorlarHer yerde ve her …

Devamını oku