Tag: Birhan Keskin

İki Olmak

Onlar, otlar, burada yoklar. Dedim sana.Bunca zaman geçti, çok bekledim, sen beklemehâlâ yoklar.Ben durdum, bekliyorum, onlar yoklar.Çok bekledim. Böylece,katıladım kendimi, durdum, taş oldum. Yoklar.Biri sonra kırdı taşımı.Yana devrildi biri. İki oldum. Yoklar. Önümsıra yürüyordu yol ve içimde yan yatmış dağlar.Açtı içimi, biri gördü, zamanın gümüş simive keskin kristal ağlar. Birhan Keskin

Vuslat Çayırı

Sen beni yandın, öyle! yanmak nedir bildin, öyle!Yandın da n’oldu? Söyle. Senin hiç sözcüğün ağrıdı mı,alçaksın sen, ağrıdı da mı böyle?Ben sözüme ruhumu verdim, yükseldi,yükseği incittim, böyle!Olanı biteni çektim, kanımı unuttum, böyle. Sen dünya mülkündesin, öyle!ben sabahı ettim içimde sızlayan bir şeyle. Sen beni yandın, beni yandın sandın, böyle. Sen yanmak gör, ben kendimi kül …

Devamını oku

Her Gün

Her gün bir kez bu kitabın başına geçtim. Her gün bir kez dışarı çıktım kırık bir bulutla yürüdüm, her gün bir insana bakıp, yüzümü yere eğdim. Her gün bir gazeteye boş gözlerle baktım. Her gün birileri konuştu, onları dinliyor gibi yaptım. Her gün bir kez “neredeyim” diye sordum kendime. Her gün bir kuzey kışı indi …

Devamını oku