Tag: Arif Damar

Ayaklarının ucuna basa basa sokul,dur arkamda,ellerinle gözlerimi kapa.Topu topu kaç defa göz göze geldik,kaç defa tuttum ellerini…İnan ki,ister İstanbul’da olayım,ister Zara’daaklıma gelmez bile…Askerim, nöbetteyim, vakit gece,bölük uyur,insan, olur olmaz şeyler kurartek başına kalırsabir gemici feneriyle. 1949, Zara Arif Damar

Ne zaman yüreğime eğilip baksameski aşkımdan kalan kırıntılarınparıldayıp söndüğünü görürüm Bir yaz gecesinin karanlığında gözlerimilerde yan yana duran iki gölge seçeristasyon binası köprü merdivenlerrumca söylenen bir şarkıyı dinlemek içinkulak kesilirsonra bir tren gürültüyle gelip geçer Ne zaman yüreğime eğilip baksam İstanbul, 1949 Arif Damar

Böyle uzun yaşamak iyi deSık sıkBir suçluluk duygusu uyanıyor içimdeHalit Asım gibi hemen usuma gelenTürküsü yarıda kesilenGenç şairlerinYıllarınıYıllarını mı çaldımYoksa ben. Arif Damar

Arsız bir sarmaşık gibiyimTa çocukluğumdanBinbir düşeUmudaSıkı sarılanGüzde bütün yapraklarSarardıkları zaman-Hemen dökülecekler-Benimkiler güneş vurmuşKızıl bakırdan. Arif Damar

bir şair kendinden başkanereye gidebilir ki Arif Damar