Bu Aşk, Bu Şehir, Bu Keder

1.
hoşça kal ayak izim
serseri sokaklarda
hoşça kal

kendine bir başka
gökyüzü büyüten

kardeşim

gece feneri

hoşçakal kal çaldığım

ıslık

söylediğim türkü
doludizgin karlarda.

hoşça kal

annemin
yüzü

hep beyaz yaşmaklı

sırı dökülmüş bir yalnız
aynada.

hoşça kal

dolunayın
altında

ıhlamur ağaçlarına

kazıdığım
şey

hoşça kal uzaklarda yanan
anızların parıltısı hoşça kal.

2.
bir gün gelecek bu gün de
bir anı olacak nasılsa

oturduğumuz bu masa
bu kum saati, bu rüzgar, bu eski
komodin

bu kırık
sandalye

bu kelepir yürek
bu aşk
nasılsa.

3.
hoşça kal ayak izim
serseri sokaklarda

hoşça kal

yarım kalmış
duvar yazıları

hoşça kal

bir gün gelecek
akacak yeraltı suları

hoşça kal

yakut, bezirgan, gön

hoşça kal eski zaman
aktarları

gidiyorum

bu şehri bu yağmuru
bu düşleri

bu aşkı bu kavgayı bu kederi

size bırakarak.

Behçet Aysan

Çakıl

Seni düşünürken
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar

Seni düşünürken
Bir erik ağacı tepeden tırnağa donanır
Deliler gibi dönmeğe başlar
Döndükçe yumak yumak çözülür
Çözüldükçe ufalır küçülür
Çekirdeği henüz süt bağlamış
Masmavi bir erik kesilir ağzımda
Dokundukça yanar dudaklarım

Seni düşünürken
Bir çakıl taşı ısınır içimde.

Bedri Rahmi Eyüboğlu

Marifet

Marifet hiç ezilmemek bu dünyada
Ama biçimine getirip ezerlerse
Güzel kokmak
Kekik misali
Lavanta çiçeği misali
Fesleğen misali
Itır misali
İsâ misali
Yunus misali
Tonguç misali
Nâzım misali

Bedri Rahmi Eyüboğlu

Ağacın İkindi Türküsü

Açıklara çıkalım boğulmamak için
Günün kuytu yerleri şimdi harap
İçimizde bir ezgi inceden inceye
Bizi kendimize bağlarken akşam olur
Karanlığı gümüş rengine boyar mehtap

Oturup uzun uzun konuşsaydık
Sevişmek nasıl olsa gene olur iyi kötü
Bir ıhlamur sıcaklığı yayılırken odamıza
Her şeyi ince ince düşünseydik
Ölümü kırgınlığı inceliği en başta
Bütün eksiklerimize gülüp geçerek

Belki de boşa geçti onca zaman
Bu da bir tür geçip gitme duygusudur
Ne güzel olurdu yeniden başlasak
Ne yapsan en başa dönülemiyor
Ne yapıp yapıp dalı unutmalı
Rüzgârla yere düşen sarı yaprak

Afşar Timuçin

Ayrılıkta Söylenmiş Bir Yaz Türküsü

Gözlerine bakar ağlar
Bu son şarkı
Son umut

Gitme hep burada kal
Bizimle kal bu kıyıda
Her yanına dokundum bakışının
Her yerini tanıdım göklerinin
Gün boyu sende uçtum
Dinlendim dallarında
Atlılar gibi yoruldum yanında
Uyudum

Ölür kıyı ölür yazlar
Alır götürür karakış
Her bahar her umuda zorunlu mu
Neden yolcusun bu kadar
Gideceksen
Al götür umudumu
Al götür sonuna kadar

Afşar Timuçin

Herkes Biliyor

Herkes biliyor zarların civalı olduğunu
Atarken parmaklarını birleştiriyor herkes
Savaş bitti, herkes biliyor bunu
İyi oğlanlar yenildi, herkes biliyor bunu
Herkes biliyor, zaten dövüş hileliydi
Fakirler fakir kalır, zenginler daha da semizler. İşler böyle gider
Herkes bilir bunu

Teknenin su aldığını herkes biliyor
Herkes biliyor, kaptan yalan söyledi
Herkeste bu kırıklık var
Babaları yahut da köpekleri ölmüşçesine
Herkes ceplerine konuşuyor
Herkes bir kutu çikolata istiyor ya da uzun saplı bir gül
Herkes biliyor

Beni sevdiğini, bebeğim, herkes biliyor
Herkes biliyor sahiden de sevdiğini
Biliyor herkes bana sadık kaldığını, bir kaç geceyi saymazsak
İhtiyatlıydın, herkes biliyor bunu
Ama karşılarına elbisesiz çıkmak zorunda kaldığın bir sürü insan vardı
Ve herkes biliyor

Ve herkes biliyor ki, ya şimdi ya da hiç
Ya benim ya sensin, herkes biliyor
Bir ya da iki çizgi çektiğinde sonsuza kadar yaşayacağını da biliyor herkes
Yaşlı Zenci Joe senin kurdele ve kolyelerin için hala pamuk topluyor
Ve herkes biliyor

Vebanın yaklaştığını herkes biliyor
Bayağı hızlı ilerliyor, herkes biliyor
Herkes biliyor ki çıplak bir erkek ve de kadın —
Sadece başbelalarının parlak bir kalıtı
Mekan ölü, herkes biliyor
Ama bundan böyle yatağının üzerinde bir ölçüm olacak
Ve bu da zaten herkesin bildiğini ifşa edecek

Ve başının belada olduğunu da herkes biliyor
Herkes biliyor nelerden geçtiğini de
Calvary’nin tepesindeki kanlı haçtan Malibu’nun sahiline kadar
Bu kutsal yüreğe patlamadan önce son bir kez daha bak
Ve herkes biliyor

Leonard Cohen

Ne

giderken
sıkça yazacağını söylemiştin
ve
korkmuştun postacıya aşık olmamdan
giderken sıkça arayacağını söylemiştin
ve
korkmuştum santral memuresine aşık olmandan

oysa şimdi
ne postacı
ne memure
ne sen
ne ben

Süheyla Taşçıer

Gitme Kal

Nice nice acıları aklına getir
Bunca yoksulluğu aklına getir
Gözyaşlarını aklına getir
"GİTME KAL" var yok dinlemez bir çocuk isteğidir
Gitme aklına getir

Kıraç mı kıraç toprakların üstüne
Güneşler açar yağmurlar kesilince
Çırılçıplak kayada yeşerir inci ağacı
Dağların kuytusunda bir uslu çiçek
Dağıtır mavisini kendi kendine
Gitme beraberlik içinde
Nasıl sevinirdik aklına getir

Her şeyi her şeyi aklına getir
Gece yarılarını aklına getir
Söylediklerini aklına getir
Sinsi yağmurlar yağıyordu
Soğuktu
Yaktığımız ateşi aklına getir

Nelerden geçiyorsun aklına getir
Gitme dünyamızın her yerinde
Yorgun eller gülleri derleyince
Ellerin sevincini aklına getir
Güllerin sevincini aklına getir

Ne çok severdik seni aklına getir

Arif Damar


Sevgilisi Dahil

sevgilisinden başka her şeyi kırabilir insan
bir taşı, güz güneşini, bir sözün uğultusunu, ceylan sekişlerini
uğruna hayat harcadığımız inanışları
kıvrıla kıvrıla gelen o elemcil bakışları
dumana kesmiş dağlardaki sessizliğin gizini
koklamaya doyamadığımız çiçek demetlerini
duyguları: sürüncemede bıraktığımız çoğu kez
sarsaklığımızın bordasına vuran darmadağınık utkuları
karalanmış kâğıtları ve çöp bidonlarını
pop şarkılarını, caz müziği’ni, blues’i
taşra kasabalarının durukluğunu
uzatmayayım daha her şeyi kırabilir insan
sevgilisi hariç, ikindi vaktinin sonsuzluğunu

sevgilisinden başka herkesi kırabilir insan
bulgur tokaçlayan köylü kadınlarını
karayağız delikanlılarını onların
kahvelerde pinekleyen burma bıyıklı adamları
kültür-sanat insanlarını ve demagogları
uluorta sevişenleri yol ortasında
psikanaliz’i sevenleri ve sevmeyenleri
denetmenleri, danışmanları, kıytırık romanlar yazanları
keskin kokulu parfüm kullananları
meselâ şairleri: diyeceğinden geri durmayan
kuş sütüyle beslenenleri ve açlıktan ölenleri
dürüstlükten başka sermayesi olmayanları
tamamlayayım: herkesi kırabilir insan
sevgilisi hariç, canına can katmayanı

sevgilisi dahil: en fazla onu kırar geçirir insan

Bünyamin Durali

Geçen Zaman

Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar…
Yalnız bırakmayın beni hatıralar.
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli uysal çocukluğum…
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim…
-Doğdugum ev. Rahatlıyacak içim duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini…
Böyle uzaklasmayın benden, yasâdığım günler.
Güneş, getir bir bayram sabahını.
Açılın açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar,
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar…
Yalnız hatırlamak hatirlamak istiyorum
Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp herşeyi nereye gidiyorum?
Neler geçmişti aklımdan,
Nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm?
Ah nasıldı yaşamak?

Ziya Osman Saba