Sen gittin…Mabedim oldu isyan kuyularım.
Zaman dikenli tel etrafımda.
Ben çabaladıkça o kanatıyor.
kırık dökük yanlarım.
Umutlarım yaralı
Düşlerim sürgün.
Yokluğun kadar yaşlandım.
Özlediğim kadar yosun bağladım diplerde
Ben gelmek istedikçe sana
Hasretin kesti bileklerimi.
Oysa yoldun bana, varıştın.
Aşımdın, suyumdun, hayattın.
Ama izini kaybettim sevgili.
Rüzgar getirmez oldu kokunu
Kuşlar söylemiyor nerdesin?
Yağmurlar kurak yüreğime faydasız.
Sen gittin..
Baharın soluğu kesildi
İklimlerim hep kış artık…
Buzdan bir heykelim, ayazlarında.
Eriyeceğimi bile bile
Yine de bekliyorum ecelim olacak güneşi.
Ben yokluğunun çıkmaz sokaklarında
yüreği kelepçeli mahkum,
Gülüşün, boğazıma dayalı keskin bıçak
Anla esaretin yordu, öldür artık..
Sen gittin
Hangi duvara assam yakışmadı gidişin.
salonda ayak izlerin kalmış.
Hala bıraktığın yerde kitabın.
Bu kadar küçük müydü evim?
Nereye dönsem sana çarpıyorum.
Yara aldıkça, kanıyor ruhum.
Saatler yine sensizliği gösteriyor.
Demleniyorum ıssızlığında.
Dokunulmaz şimdi hüznüm.
Susturuyorum hayatı.
Masada yalnızlığım ve ben.
Kokunla sarhoşum, anılar mezem.
sevdiğin türküleri söylüyorum hıçkırarak
öksüzlüğüme ağlıyorum sevgili.
Sen gittin
Ve sen kök saldıkça ruhumun derinliklerinde
Ben sen oldum çoğaldım, büyüdüm.
Ahh cana susayan sevgili!
Ben hiç sırtımı dönmemişken sana
Sen gidişin kadar hep korkaktın.
Oysa direnmekti sevmek.
Madem ki gitmek istedin, peki..
Kayboluşum, kimsesizliğim
Matemim, can çekişim, kıyametim,
Bil ki, istemiyorum dönme artık geri.
Sen bile dolduramazsın artık bendeki yerini..
EzHeR
