bildiklerini unut
başka bir şey anlatacağım sana
uzun bir zaman sonra
kurtarıp kendimi
rüya göremeyen insanlardan
geri döndüm yalnızlığa.
yağmurlar hep yağar, insan yaşadıkça
huş ormanında kuş sesleri arasında
sıkıca sarıldım kendime
ardino’da
sarı saçlı bir kız çocuğu
el sallarken öksüz bir penreden
sustum ve bildim işte
insan başkası değildir kendinden.
kal ve unut
adını sayıklarken anlamadığın bir şarkıda
ağaçlar, dağlar ve ölü bir koro
kal ve unut,
küçük çocuğum benim
ne kötü şey uçamamak, hele kanatların varsa
yaşadıkça ağlayacak ardından nasılsa
bir kadın, tahta bir masa, dilsiz bir piyano
kal ve unut
göreceksin
yeni yağmurlar getirecek sana
gözlerindeki bulut.
Selahattin Yolgiden
