Çocuktum her şeyi anladığımı sanıyordum
sonra büyüdüm, bombaların ve bankaların
dağlardan ve ırmaklardan daha fazla olduğunu gördüm
bahçıvanlar generallerden
menekşeler mermilerden daha azdı
yenilmişti dünya
yenilmişti dünya
duanın özgürleştiren rüzgarı
Çekilmişti yüzlerden
İnsanlar dua değil
yönetmelik okuyordu
nükleer artıklar ve çok uluslu yalanlarla kirlenmişti yüzümüz
teknolojinin o yok edici,
o gri gölgesi düşmüştü yüzlere
yenilmişti yüzümüz
ve görüntü aynıydı
bütün aynalarda
her şey çok açıktı
herkes kimsesiz
herkes bir şeyin yoksuluydu
hepimiz aynı anda yenilmiştik
ve şarkılarımız kederliydi
yanlış bir zamanda mı yaşıyordum ?
Çekip gitse miydim ?
hayır!
ne yanlış bir zamanda yaşıyordum
ne de çekip gidecek bir yer vardı
her yer aynıydı
kaldım
sürekli çağıran ve ayrım yapmayan toprak
nasıl olsa beni de çağıracaktı!
masal dünyanın bittiği yerde başlar
biliyorum klasik zamanlarda değiliz artık
ve masallar böyle anlatılmaz
biliyorum!
ben hiç masal yazmazdım
dünya sisteminin hepimize anlattığı masal
kötü olmasa bu kadar
biliyorum!
bir karınca türküsünden daha hafif olacak sesim
biliyorum!
İnsanların birbirlerine olan yabancılığı büyüyecek
dünya küçüldükçe
biliyorum!
telefonlar oldukça insanlar birbirini görmeyecek
biliyorum!
birbirimizi hiç görmeden ölücez
her şey için tek şey diliyorum
Allah’ın gülleri yakamızı bırakmasın.
Mevlana İdris
