sen çıkınca merdiven de
seviniyor mu bilmiyorum.
erken teşhis, başka doktor,
yeni bir ilaç.
ilerde lazım olur diye
mutlu bir gün.
yalvarıyorum.
bir bahar daha Allah’ım..
bu son, bu son..
D. 01.02.1953 Trabzon
Maçka Sevinç köyü Hüzün eşrafından
babasıyla teneşirde tanışan babam:
bir yudum su için eğilmedi
hayatın kıyısında dahi.
ağzına kadar acıyla doluydu, sustu.
kan kustu, kızılcık
şerbeti istediler, verdi.
ağladım.
çünkü aklıma başka bir şey gelmedi.
oğlun uyuyordur oğlum serkan uyan baban ölüyor.
hayır anlamında sustum.
insanın babası ölmez,
doğar olsa olsa
evladından önce
her iki hayata da..
bir oğlun gül kokan
babasını bembeyaz
kundağıyla beşiğine
yavaşça bırakması.
-Seyfettin Aydın’ın yakını siz misiniz?
-evet, ben oğluyum.
hayır, babamı kaybetmedim.
nerede olduğunu biliyorum.
ruhuna el-Fatiha.
Muzaffer Serkan Aydın
