I
bakın ne diyorum dünya
sekerek yürüyor gözümden düştü ya
seviyorum aklımın almadığı şeyleri
titriyorum emin olduğum zaman
evlerin ev halkının ve devletlerin
gidiyorum bıraktığı boşluktan
nefes alıp emek veren insan görünce kaçan
gereksiz harcamalar gibi herkesin
canını sıkan ve sonra bakan
gidiyorum bu kesin.
II
toprağım ben dünyanın kök saldığı
ancak uyurken Rabbime nazım geçer
dünyayı o görkemli hastayı
belki bir rüzgar eser beni görmeye
diyerek bekledim ve düşündüm ki
gözlerim kalacak benden geriye
suyu görünce susan bir anneyle bir baba
gibi yaşadım bir kabuğun altında
dedim bir şey gösterin isim koyacak
bir şey gösterin şaşırsın bana
III
bu kadar mezarın arasında ne büyür
ey ölüm gel otur şuraya ve düşün
sözcük yapımında kullanılan
bir şeydir senin gülüşün
herkes güzeldir sustuğu kadar
sen de güzelsin bu mümkün
ne kaldı geriye aslına uygun olan
tutumlu güneş girişken gün
gibi sen kaldın eli ekmek tutan
bir bahçe kadar düzgün
İbrahim Tenekeci
