Ara 31
Beklesen ne olacak tren bağımlı raylaraDiyor ve öneriyor aşksızın biriKamu davası açmayı biten bir aşka Ey ateşken bir kartopu olanlar!Kar olduğuna bakmayıp ateşe aşık olanlar! 7/ Dışarıda oturur gibi evde oturanlar vardırEvi ev yapan diyorum paylaşmalardırBir buğday tanesini milyonlarca başağaÇevirmek olsa gerektir ev yorgun bir yolculuktanHemen sonra gemiyi bir limana Ey evlerini gemi sananlar!Fırtınalar atlayıp …
Ara 31
Tabutuma ilk çiviyi kim çakarDoğrusu bunu merak etmiyorum daİlk kim merak eder ayakkabı numaramıÜstelik dünyayı yürümelerdenKurtulduğum sırada Ayakkabı numaram kalacak, biliyorum Ayaklarım değil de İlk kim anar adımı yas günlerindenÇıktıktan hemen sonra ve de lanetleÜçten fazla düşmanım olmadı benimUğraştım, indiremedim sayıyı bire Düştüğüm kalacak, bunu da biliyorum Yürüdüklerim değil de Abdülkadir Budak
Ara 29
İki kişiden birinin bulunduğu yerde bir ‘ağırlık’ oluşunca; dolayısıyla da, öteki kişinin ‘ kefe’si ‘hafif’leşince, ilişki ‘kaykık’laşır: onu ‘ düzeltmek’ için bir şeyler yapmaları gerekir kişilerin —en azından birinin; en iyisi, ikisinin birden, birlikte…
Ara 28
ben ve ellerim uzaklarda sendenkelimeler gözyaşlarında asılı bilirim yollanımı gözetleyedururda otururken köşesinde yalnızlığın iğreti yüreğin ezik ezik olmasın anne. sensiz sanadır içimde akşamlar suskunluğun süren sorgusunda az biraz morcadır ellerim anne. ak bir yazmadır gece /örter başını düşmüştür yollara yana yakıla yürekleri itrek karanlıklara sarkıtılır parmaklar seherlere düşen ayrılıktır kuşluklar kıyılardan avuçlanır annebenimse gözlerim akan …
Ara 20
İnsanlar bir gülü bir senetleDeğiştirmeye alıştılarİnsanlar başka insanların hayatınıBir hezaren sandalye midir hayatDizip kaldırmaya alıştılarİnsanlar yüreği ve onuru, alıştılarYelin üflediği yaprak mıdır onurYürek arsız otlar gibi ayak altındaTanımıyor kimde kimseyiVe kendini tanımak istemiyorİnsan tanımazsa kendini insanNasıl varolabilir Bu yüzden dünya hey koca dünyaDönüyor bir ölüler ülkesineSusanlar şimdilikOyunun dışına düşenlerYalnız onlar doğrulup kalkacaklarGün kıyamete erdiğinde Gülten …
Ara 20
Hüznümle vedalaşmayıbana öğretmedileryüzümde eğri takılmış gülümsemeGörünmez kaldı kendi diktiğimBana giydirdikleri gömleği gösterdim. Gülten Akın Gün kendini değiştiriyor. Ama insan kendini değiştiremiyor. Yılların getirip yüklediği ağırlıklar var, bedende, yürekte. Susmuyor, geri çekilmiyor, dinlenmiyor bir an. Bitkin uyanıyor. Düşler bile aynı, hep aynı. Dar ve kısır yaşamdan olmalı; yaşlılık işte…… Pazartesi ve Cuma günleri ikinci hayatımı yaşıyorum …
Ara 20
Nice yıl birlikte yaşadıkve bu nice ayrılık kihiç karşılaşmadık, bir anne bir kız senin yüreğin, bilmiyorum bana örtükbenimkinde birike birike sıkışmışbunalmış bir hasret yüzünün ipeğine dokunmuş gibieski ellerim ansıya ansıyabir bulutla bir gökyüzü arasında kaldım bana yetsin uzaklığın ordahiç yitmiyor mademmadem hiç karşılaşmadık aynı şehirdeyken kim öğrendi bugüne dekhasreti dönüştüren kimyayıben kendi kendime kendi kendimehasretinle …
Kas 13
Yarayı aldık, kurşun içerde kaldı.İyisin, buna sarılabilirsin.Kalede nefesini tutmuş ölü balıkBenimse bir ırmağın kenarında sesim. Ölüm yakıştı sana, her sabah saçlarını tarayıpGöndere çekilmiş bir hayat içinOkullara götürdüğün gençliğinBeni, kimsesiz bir kümbete çıkardı yaşamak. Kaç milyar insan çalıştırıyor yalnızlık?Okumadan da öğrenebilirdin bu kadar felsefeyi:Annen mutfakta neden ağladı? Soner Karakuş
Kas 11
I Sevgilim bak, geçip gidiyor zaman;Aşındırarak bütün güzel duyguları.Bir yarım umuttur elimizde kalan,Göğüslemek için karanlık yarınları.Ağzımda ağzının silinmez ılık tadı,Damağımda kösnüyle gezinirken;Yüreğimde yılkı, aklımda ölüm vardı,Dışarda rüzgar acıyla inilderken.Unutulmuyor ne tuhaf dünya işleri,Seninle bir döşekte sevişirken bile.Düşünüyorum hüzünlü genç anneleri,Çarşılarda, pazarda ellerinde file. Bu kekre dünyada yazık geçit yok aşka;Bir şey yok paylaşacak acıdan başka. …
