Hayatımız boyunca duyduğunuz bütün sesler arasında enAz tanıdığımız,daha doğrusu hiç tanımadığımız tek ses,Kendi sesimizdir. Başka sesler bize birçok şeyi hatırlattığıHalde kendi sesimiz bize hiçbir şey hatırlatmaz. Sesimiz,Hafızamızda tek bir ışık bile yakmaz. Kendi sesimiz bize yabancıdırKendi kokumuzu da alamayız.Kokumuz da yabancıdır bize. Bu kadar yakın olup da sesine ve kokusuna yabancıOlduğumuz tek insan kendimiziz. Belki …
Kategori: Türk Şiiri
Şub 23
Yalnızlık
bu yalnızlık yok muakça bir dolunay gölgesindedere başında hışır hışırköklerim bir arguvan türküsükirpiklerim yağmur kokuyorüstüm başım rüzgar çocukluğumdan kalma bilirimbu ağlamaklı hisbu yorgun sonbaharnerden başlasam bilmem kiöyle anlatılmaz çalakalemöyle söylenmez ağdasızbastığım taşlar ağlayan sugecelerim uğul uğulhınzır çocuk uykusu ne hüzünlü kuşlar dinledi benigittiğinden berigözlerinde türkü söndürülmüşbir ihtiyarın kanatsız sözleri gibiyalınüryan ah bu yalnızlık yok mutaze …
Şub 23
Kendine Sürgün Kadın
Çalıntı bir hikâyeyle girdim hayatınaAslında ben yoktumYa daYasal değildimDokundum bedeli ödenmemiş hikâyeneİçim titrediSokuldumCanım yandıÇekiliyorum Durduramadığım titremelerÜşümekten değil dişlerimin heyecanı Bir sarmaşığımHikâyesine dolanamayanEllerimdeki kızıl duaAğırlığı içimi yakanNe olur ‘’olma’’sınlarım,RiyaOlsun diyemeyen dilime hüküm Sus İçinde kalan bir ahın dumanı son nefesKıvrılanİnce ince zehirDerince sızıTepeden tırnağa ihramTepeden tırnağa Siyah Aşk Hep ertelenen düşler ülkesinde terkedilmiş yalnızlıkZencefil kokulu sersemlik …
Şub 23
Yürüme
Bir adım; yere basan iki ayak arasındaki uzaklık değildir, gövdeyi taşıyan bir ayak, ileten öteki ayak – ve, bir önceki ile bir sonrakilerde hep yer değiştiren ayaklar arasında sağlanan sürekli devinimdir.Yürüdüğümüz yoldaki yerler, yolumuzun yönüne katılır. Kişinin yükü olmasaydı, yürümeyi de seçebilirdi – Yolun dışına çıkıp gitmeyi… Yola çıkan kişi, yerle bir olmazsa, bir yere …
Şub 23
De ki işte
1.Ölüm yaşamdan daha belirgindir.Ölüm yaşamdan daha kesindir.Yaşam belirsizdir; oysa ölüm,belirgin ve kesindir.Hep bir süreç olan yaşam, ölüm anında,sonunu değil, sonucunu bulur : Ölümyaşamın sonucudur – kişinin nasıl biryaşam yaşadığı, öldüğü ölümden bellidir.Ölümü bilen, onun bilincinde olan bir yaşam,yaşam sürecinin her anında ölümü yaşama katarak,yaşamı bilinçli kılar – ölümü yaşamdan koparmadan,ama ölümün yaşamı kaplamasına da izin …
Şub 23
Özgürlüğün, yaşamının farkına varman olacak.
Yaşamın, olaylar ve durumlar içindeyken,birşeyler yaparken, kendini seyretmenin süreciolacak.‘Çelişik’ birşey, değil bu; kişiliğin ‘gelişen’ birşeydeğildir ki – ta başından beri (neresiyse o ‘başı’…),tam olarak vardır; yaşam boyu da, yaptıklarında,yalnızca, ortaya çıkar, kendini gösterir:Hem de, hep yeniden aynı sıra içinde çıkar ortaya.Sen ise bir seyirci olacaksın yalnızca;‘elinden birşey gelmeye’cek, durumlar, olaylarkarşısında – kişiliğin, ne yaptıracaksa onu …
Şub 23
Yaşamın, yükündür
Yaşamın, kendi kendine ağırlık haline getirdiğinşeylerin altında ezilmenin süreci olacak.Yaşamı ‘hafifçe’ yaşayabilseydin, yaşamın olayları dauçup giderler, sana yük olmazlardı – ama o zaman da,uçucu, boş olurdu yaşamın. Bu yüzden, yaşadığın her olayı ‘ağır’laştıracaksın; ki uçup gitmesin, omuzunaçöksün; sen de onun yükünü taşıyasın.Yaşaman, yaşamın yükünü yüklenmek olacak.Yaşam, yükleneceğin yüktür.Yaşamın, yükündür. Oruç Aruoba
Şub 23
Yürüme
Kişi, kendi birliğini ancak çatışmalar içinde bulabilen varlıktır.Yaşam kişinin kendi alanıdır, ama yaşam- zindandır çoğunlukla; bazen bile değil. Kişi hep başkalarının varlık bedelini öder. Kendi bedeli hiç yoktur zaten kişinin; ödediği hep başkalarının bedelleridir. Kişi ‘Zaman dışı’ dır hep – Bu yüzden kendine zaman bulmak, çalmak zorundadır. Kişi erteleyendir. Değerlendirmelerini; dolayısıyla ulaşacağı sonuçları; dolayısıyla vereceği …
Şub 23
Sen gittin
Sen gittin (II) Hangi duvara assam yakışmadı gidişin.salonda ayak izlerin kalmış.Hala bıraktığın yerde kitabın.Bu kadar küçük müydü evim?Nereye dönsem sana çarpıyorum.Yara aldıkça, kanıyor ruhum. Saatler yine sensizliği gösteriyor.Demleniyorum ıssızlığında.Dokunulmaz şimdi hüznüm.Susturuyorum hayatı.Masada yalnızlığım ve ben.Kokunla sarhoşumsevdiğin türküleri söylüyorum hıçkıraraköksüzlüğüme ağlıyorum sevgili. Sen gittinVe sen kök saldıkça ruhumun derinliklerindeBen sen oldum çoğaldım,büyüdüm.Ahh cana susayan sevgili!Ben hiç …