Annem yokOnun için çok ağladımAma bu değilSize söyleyeceğim Bir yıldızım vardıAnnemin öldüğü gün benim olmuştuHer gece buluşurAnnemden söz ederdik sessizce Dün gece görünmedi yıldızımSöz vermişti geleceğineArtık daha hüzünlüyüm balıklardanDaha güçsüzüm Anladım sonraAramızda uydular var Ağla sevgili yıldızımYeryüzündeki dostun daAğlıyor bak burada Mevlana İdris Zengin
Kategori: Türk Şiiri
Şub 23
Kum
Bir kum tanesiyim amaÇölün derdini taşıyorum RüzgârHer sabah ayrı bir şarkıyla geliyorAtım vefadandırHiç kımıldamıyorBen varım rüzgârla harabBen varım çöl yerinde kalıyor SevgilimGücümü ölçme benim Mevlana İdris Zengin
Şub 23
Palyaço
i. kaç kişiyi öldürdüm düşlerimdekaç kilo çekerdi yalnızlıkkaç kere ezildim altındayaz yağmurlarının belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahlarıher sirk geldiğinde ağlamaklı olurdukhep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize kim sevmezdi çiçekleri filan”ben sevmezdim” dedim, “yalan” dedi bunu palyaço söyledi,palyaço söyledi ben yazdımyazdım, yazmasam ağlayacaktım herkes ağlarmış biraz, ben de ağladımsırf bu yüzden mi ağladımalçaklık gibi bir şey …
Şub 23
Tılsım Ve Trajedi
Bir ucunda Trajedi vardı bu kalemin,Tılsım öteki ucunda. Uyuduğumda kim uyanıyordu içimde, hangimiz sürdürüyordugündüşlerini, hangi yüzüm kanıyordu, neden bir ucu seçip sivriltiyordum da köreliyordu o an öteki uçtaki güdülerim, kalemin bir ucunda Trajedi, Tılsım benden yanaydı: Nereye çevirirsem çevireyim öfke doğuruyordu hüzün doğuruyordu öfke:İki ucunda kaleminebabil kuşları taş topluyordu. Gelecek ardımda kalmış bir melek:Defterim dolmuş, …
Şub 23
Allah’ın Çocukluğu
İnsanın dönüp döneceği yerdirÇocukluğu.Sabah ezanıBu yüzdenMüslümanlaraAllahın selamını öğretir.Allahın çocukluğuGündoğumundaÖlüleri anmakla başlar.Ve anne ölürEzanda ölür anneSelamı üzerine olan her çocukAllahı düşünür. Dili vardır taşların.Sabahları en çokIslak bir huzurlaYatarken onlarİçleri ıslanmış kadınlarPörsümüş yorgun erkeklerKutsanmak umuduylaKıvrılır uyurlar. Hepsi laf bunların.Bana kalsaAğır bir abdest kokusuİnce belli sürahilerKadınların nemli apışaraları kokanPazen donları.BuradaSözolmamış sesin kederiyleBaşlar gün.Ve denir ki;Kaderinizi sevinSevin kaderiniziVe hayat …
Şub 23
Kalbindir
her şey benim kalbimdirsöküp aldığım kardankardan söküp aldığımçocuksuz bir anne gülüşüyleher şey benim kalbimdirçünkü pek yaraşmaz bu dünyaya doğru mu değil mi bilmiyorumkentler büyüyüp gidiyor ya aldırmabaşka bir yaşama tutturmalı diyorumköprü korkuluklarınaufak buluşmalara yaslananyani tuzun amcası, sevincinöz kardeşi olanen küçük bir kuşun gözleriyledünyaya baktığın zamanher şey benim kalbimdir her şey benim kalbimdir ki bilirimkimsenin olmadığı …
Şub 23
Buz Gibi
Aşk iyidir bakDuyumunu artırır insanınHele don gömlek sabahlarıTıraş olacağını duyarsınYeni gömleğini giyeceğin gelirBir yeni biçim eklersin insan olacağaMasaya, merdivene, aynalı dolabaDerken ardından şıpın işi bir kahvaltıAmanın dersin bu ne delice gidiş?Paldır küldür açar mıydı fıstık ağacı?İspinoz düşünür müydü?Deli olan kaşınır mıydı?Kolların upuzun Walt Whitman’ı okumaktanAğzın desen bir karış açıkSokaklar yok mu, o sokaklarÖnce bir yeşile …
Şub 23
Yaş Değiştirme Törenine Yetişen Öyle Bir Şiir
Ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiçYağmurlar altında gördüm, kadeh tutarken gördüm deBir kıyıya bakarken, bakarkenki ağlayan yüzünle…Ve yarışırsa ancak Monet’ninKadınlarına yaraşan giysilerinleGördüm deBen seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç. Öyle kısaydı ki adımların, diyelim bir yaz tatilindeBir otel kapısının önünde, tahta bir köprünün üstündeBir demet çiçekle paslanmış bir kedi arasındaÖyle …
Şub 23
Avare İlhamlar
I Kader cellâdınaSessiz uzat boynunu;Acıma ne kendine, ne de gelecek günlerineYalnız bir düşünceye yum gözleriniSon darbe inmeden evvel, en son andaBir çiçek, bir kuş, bir tebessüm ol;Düşüncen kurtarsın seni senden,Bil! Biraz sonraEbediyen senindirSenden uzak olan her şey… II Ellerini yüzümde gezdir,Sil alnımdan yorgunluğu,Gözlerimin altındanYaşamak korkusunu al,Avuçlarından çıkmış bir heykel olsun başım.Sonra sen de gözlerini kapat,Bırak, …
Şub 23
Kaktüs
Sonunu istemiyorum sessizliğinYokluğu istemiyorum bu akşamüstü çınlamasındaYüzümü dizlerime dayıyorum, bitiştiriyorumKollarımı daBir kaktüs olmalıyım ben, dışıma yağan bir sağnakOlmalıyımUçsuz bucaksız dünyadaGüneşin doğuşunu bekleyen. Ufukta ansızın bir ışık çizgisiAvuçlarımdayım belki. Edip Cansever