Kategori: Türk Şiiri

Ne Gelir Elimizden İnsan Olmaktan Başka III

Bir bir gezindim de ben bütün mezarlıkları
Zakkumları gördüm ve erguvanları
Ölüler gördüm ölüler, bir avuç kemikle o sonsuz

Ne Gelir Elimizden İnsan Olmaktan Başka IV

Ne gelir elimizden insan olmaktan başka.
Ne çıkar siz bizi anlamasanız da
Evet, siz bizi anlamasanız da ne çıkar
Eh, yani ne çıkar siz bizi anlamasanız da.

kullarını tanıdım…senden bahsederken, sanki senin sahibinmiş gibi konuşanlarıve onların çıkarlarına göre karar veren bir varlıkmışsın gibi senve onların adamıymışsın gibi tavır takınanları

kurumuş ot olmak istedim
içi yok kurumuş otun
hafızadan yükü yok
yürümesi gereken bir sokak
evi yok sonunda dönmesi gereken
ne var ise o var ondan ibaret kendi varlığında
fakat kurumus ot biliyor tekerrürdeki sonsuzluğunubenim tekrar edecek baharım yok

Yücel Kayıran
Efsus’a Yolculuk

Efsus’a Yolculuk

kardeşler arasında başlıyordu yarış dünyada
kardeşlik birbirine yapışık doğmak gibi bir şeydi
yan yana duran etlerin birbirine kaynaması
kaynama etin içindeki can denilen ruhtan
ayrılmakla başlıyordu yarış dünyada
parça parça koparmakla birbirimize yapışık yerlerimizi
teste tabi tutuyorduk böyle böyle kendimizi

KADERİMSİN SEN EY YALNIZLIK

Kaderimsin sen ey yalnızlık…
Aldığı yere geri bırakacak kimseyi istemem.
Yalnızlık ihanet istemez; vefa ister, cefa ister, hüzün ister…
Artık aldatmayacağım seni
Uğur Uyanık

Üstüne Gül

nasıl da atıyor kalbim bu yalanları!
anahtarı içerde unutulmuş bir kapı telaşından senin kalbin,
bense kendini kesmek için bilenmiş bir bıçağım, hepsi bu!

Muzaffer Serkan Aydın

Hüvelbâki

insanın babası ölmez,
doğar olsa olsa
evladından önce
her iki hayata da..

bir oğlun gül kokan
babasını bembeyaz
kundağıyla beşiğine
yavaşça bırakması.

Tuşe

hâlâ anlatamadıysam eğer:

gül tüter, gerçek geçer.
anılar ve anlam esner.
hükmü ertelendiğinde sözün
bir kuyu,
düşün.

Şimdi biri çekip vursa beni

Çoktur böyle yoğun istek üzerine
Uyandığım sabahlar..
Şimdi biri çekip vursa beni
İnan kendini daha çok yaralar.
Muzaffer Serkan Aydın

Yitikler Gecesi

Bir ıslak serinlik yürüdü
Kara sokaklardan içeri
Çıtırdadı durdu bütün gün
Ayaklarının altında bir şeyler
Bütün gün ölüler gibi sustun