Kategori: Türk Şiiri

Beni Dünyaya Çağırma!

Beni dünyaya çağırma; ona geldim fenâ gördüm.Demâ gaflet hicab oldu; ve nur-u Hak nihân gördüm.Bütün eşyâ-i mevcudât; birer fânî muzır gördüm.Vücud desen, onu giydim; ah! Ademdi, çok belâ gördüm.Hayat desen, onu tattım; azab ender azab gördüm.Akıl ayn-ı ikâb oldu; bekâyı bir belâ gördüm.Ömür ayn-ı hevâ oldu; kemâl ayn-ı hebâ gördüm.Amel ayn-ı riyâ oldu; emel ayn-ı …

Devamını oku

Canım İstanbul

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.İçimde tüten birşey; hava, renk, edâ, iklim;O benim, zaman, mekân aşıp geçmiş sevgilim.Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misâle. İstanbul benim canım;Vatanım da vatanım…İstanbul,İstanbul… Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;Servi, endamlı servi, ahirete …

Devamını oku

Belki Afrika Menekşelerinin Kokusunu Duymuşum

Kim ki sabahın bakirliğine tanık olurVe gümüş bedenini yıkar saf suyundaSerçelerin cik ciklerini toplar ve özenle süslerYüzünü sevgilisininElbette birşeyler gizlidir yüreğinin derinliklerindeVe elbette o şey öksüzdür.Belki uyku ellememiştir onaKorunmuştur şeytanın sakallarını sürtünüşündenHırsızlama bir güne başlamamıştırGün kutsaldırGeçmiştir çömezlik demleriniYetkin bir dileyiştir görkemli aynaların arkasında kalanSırrın ve ifşaanın kendisidirBütün erdemleri adına peygamberlerinVe kitabın.Gülecektir, lakin kuşlarını ürküterek gidenlerinBedenlerinin …

Devamını oku

Müsveddeler

“Tekirdir tekerlenir bir saranı bulunmaz”diyen o adama…. 1- Anlatarak bitiriyorum hayatımı Bilmiyorum başka nasıl bitirilir bir hayat Bir çiçek çizdim bu akşam avcuma İsmini herşey koydum. Simli ojeler sürdüm yalnızlıktan sıkıldığımdan. Müsveddesi gibi şimdi tırnaklarım Yıldızlı bir gecenin. Yıl 2000 Tekke ve zaviyeleri kapatıldı kalbimin Tombul güvercinler dolaşırdı kiremit çatısında Bulutlar akardı paçalarından, uğuldarlardı. Kuşların …

Devamını oku

İlhami Çiçek

“…ve her şey bir kader iledir.”ey atını uçurumlara süren çocukterkisinde taşıdığın rüzgarlaacının ağacından “toy bir yaprak” düşürdün ölüm de bir miraçtır tersindenkıyası mukassim olsa daey uçurumlarda açıpuçurumlarda solan çiçek ye’sin infazı gerektimat ve cinnet: yazıldı çünkü o kitaplevh-i mahfûz ve muktezî“bir ilkyazdan koca bir güz yontan adam”köpürttün akıl atını kapaklandın hükmünde âdil olan yalnız o’durçünkü …

Devamını oku

Kaçmak İsterken Vuruldu

Gök gürlediCanı sarsılmadı şimşek çakışındanVe yağışlar dilinden döküleni epritemediSert esen poyrazın dayattığı siliklikAğustos sıcağı gerekçesiyle pelteleşmeDilsizlik sağırlık çolaklık körlükMızrak değdiremediler güzelim gövdesineDeğiştirilsin aniden coğrafya dersinde konuKaçmak isterken vuruldu. Burukluk enginine düşsek kalfadır aradığımızYücelik katlarına çıksak gözleri yakan yazıtKıtVurulduğunu bilmesekDaha da kıt kalırdı hakkında malumatımızOydu dalgınlık arastamızdan belli belirsizBelli belirsiz belki utangaç geçiveren karaltıGöz göze geldiğimizde …

Devamını oku

Yol Arkadaşı

bakın, ben hep aynıyım; hep aynı yol arkadaşı, ama yine de, sizin bildiğiniz gibi değilim; siz değiştikçe ben de değişirim. ben değiştikçe de değişir yer gök, değişir insan, cin, melek. ama yine de hep O’yum ben, hep o bilinmez Çalap… her çağda başkayım, her yerde başka, her birinizde başka başkayım; ama hiç değişmedim, kep kendimdeyim, …

Devamını oku

Yarı Yol

Nasıl istersen öyle dinle, bakın:Dalların zirvesindeyiz ancak,Yarı yoldan ziyâde yerden uzak,Yarı yoldan ziyâde mâha yakın. Ahmet Haşim

Yehudam

bu ilk rüsva oluşum değilkendimi bildim yabildim ve asra savruldumgizli bir hazineydimunutulmuş/soykırımlar ardılıkûn fe yekûn aşikâr oldumhem fahşa hem bağysunuldum/savruldum bu ilk rüsva oluşum değilbir ömür alnımda parmak iziadaklanan bendimstruma gemisinden öncekerbeladan sonrafaciaaz kalsın halepçene desem aklım mükellef olmayacakyehudamkürdüm ya lanet olasıduvarım da yok ağlanacak Mustafa Kaylı

İnsanın Mülkü Yarasındadır

I. yok artık bir yanardağım! II. gözlerime indirdiğin melekler de yok artıkgittiler beni dili dargın bir zamana verdilergördüler aşkı yaraya süren bir semazenim benbu nefes kimindir dediler bu kendine dönen kimdir?bilmediler içime dökülen bu kuyular sendendirruhuma diktiğim bu lekeler emanetindir bilmedilerdediler: kalbi susmuş bir adamdır bu! terk edin!eli düzgün yüzü güzel bir ölüm getirin ona! …

Devamını oku