Kusa kusa, kusmamayı öğrendim. Seyhan Erözcelik
Kategori: Şiir
Şub 23
Gethsemâne
Gercekte nasıl düşündüğümü öğreniyorum. Adonay elehenu adonay ehad Lâ ilâhe illallah Süleyman ner’desin? Beni niye yalnız bıraktın? Kulağıma niye üfledin? Baba, yalnız kaldım… Beni bıraktıklarınla yalnız bıraktın. Hayâldin aklımda gezdin. Ben aklımda gezdim. Var mısın, var mısın, var mısın… Ya Râb! Ben sana inanıyorum,sen bana inanıyor musun? Seyhan Erözçelik
Şub 23
Davet
durma, kendini kendinden,çöz eski bir tekne gibi…kafa tasını bir yelkenolarak kullan ve de ki,“düşüncelerim esiniz!” yakındır o hain davet…muradına ermek için,hudut dışına firar et!seslere ses vermek için,de ki, “gelmiyor sesiniz!” Halit Asım
Şub 23
Yabancı
Keder geri dondü,keder buradakapıyı çalıyor.Her çalışta,acı cildimden kemiklerime işliyor.Sana bunu söylemiş miydim? Keder bir yabancı olmasına rağmen,her gece beni ziyaret ediyor.Sanırım bazı seyler,sana ders olacak. Behruz KiaDüşüncedeki Rüzgar / Şiirden Yay.Çeviren Tülin Mertcan
Şub 23
Aşk, Kalpte Birikir ve Taşlaşır.
Hem lodos var, hem dolunay.Adonay elehenu adonay ehad! Benim kalbimde lotos var. Adonay elehenu adonay ehad! Lotusu kim yalar? Adonay elehenu adonay ehad! Bu Dünyâda seni kim arar? Lâ ilâhe illâllah . . . Ben,seni arıyorum.Ner’desin? Seyhan Erözçelik
Şub 23
İkinci Yada
Ey su! Yâ su! Taş ma, taş!Aka dur gök ten, göz ler i m den,çile m ne? Dağ ı na var dum,ayna n ı gör düm. Ağaç tanyürü düm, san a bürün ü yor um. Sâk! Ey su! Yâ su! Yağ dur su! Ak du i göz ler i m den, çile m var,dayan a …
Şub 23
Rüyâ Gibi Her Hâtıra
Şimdi bur’da oturduğumda, gözlerimi kapıyorum,Aklıma, Dünyânın en büyük taşı geliyor: Ayers. Rüyâ, ne zaman gelecek? Aklıma mı, gelecek? Rüyâmda, ner’deyim ben? (Evde mi, Ana?)Hâtıralar, rüyâdan rüyâya, taşınıyor.Rüyâlarsa, insandan insana. Ben, şimdi sendeyim.Atıyorum yüreğinde. Seyhan Erözçelik
Şub 23
Boynun Issız Bir Yurt Gibi
suyum yok ey gecenin meleği nice susadım– sus yazıcı ırmak senin içindeyüreğinden çok su içtin kanmadın sesim yok ey ulular ulusu konuşmayı özledim– ey sözünü boğan dilsizyeryüzünü sustun ıssız yurda çevirdin ışığım yok ey boşluğun bekçisi çok acıyor gözlerim– kendi kandilini göremeyen köriçine yanan mumlara pervane oldun bedenim yok ey ay yapıcısı kadınıma gideyim– unut …