Şiir – Sayfa 458 – Şiir Antolojim

Kategori: Şiir

Şub 23

Aşk Konuşur Bütün Dilleri

By Şiir Antolojim in Şiir, Türk Şiiri

silme pusve buzul besbelli üşüyorsun hiç susmuyorpenguenleribakışlarının ah bir dökülsençözüleceksularımda düğümlerin duyarsınderinlerde biryerlerdeinsanın insana bölünmesidir yalnızlık in artık iklimlerime aşksa ohiç korkmanasılsa konuşurbütün dilleri Tekin Gönenç

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar

Şub 23

Şairler Çok Yaşamıyor

By Şiir Antolojim in Şiir, Türk Şiiri

Bodrum’u beyaz-mavi noktalı çiçek yapraklarınaKırar dökerdi Mehmet Sönmez, çok yaşamadıNeresi şair değildi? Küçük kayıklarına tutunanlar bilirKartpostallara sığmayacak, Özer Kabaş’ın kırık köpüklüDalgaları arasında o da anılacak Edip’le Turgut’u anmayan kalmadı, çabuk öldüler Neresi ressam değildi onların? Fırça darbelerinde kocaman bir hortum buldumGökyüzüne çekilecek: Bir yığın irin, taşkınlık, duygu artmasıTakvimlerde salıyla perşembe arasına ölüm notları koydumDaha kimler …

Devamını oku

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar

Şub 23

Şehrin Şiiri

By Şiir Antolojim in Şiir, Türk Şiiri

Yaşadığın şehre dize üfle, akşam ışıklarını yak, seyret bozgunuElini yarala, cam kessin, kolunu sarmala, bantla göğüs yakanıGözünü kapat, gördüklerini sakla, seni bu şehir kör etsin Var mı ötesi! Zeybeğim, eteklerinse bir dönence, koşturduğun yerde iz kaldıKızanım oldu, bozanım oldu, üç kap yemeğe fit ettin kendiniUydun ötekilere, şiiri dört döndün, çocuğun oldu, meyhanen, sormadıklarınBir teybe takıldın, …

Devamını oku

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar

Şub 23

Askıda Olma Hali

By Şiir Antolojim in Şiir, Türk Şiiri

Giydikleri de yiyor insanıher şey yabancı her şey açılması istenmeden yumruklanan kapıların önünde-hayır sonunda- bir durulma ânıbaştan geçen bacağa oturan göğsü saranbedenin yoklukla çağırılışı kışkırtılışıtensever ve hazcı bir haykırışboğum boğum ilmiklerde sıkışmaher şey nasıl da uyum sağlıyor hayatın akışına her şey kapıların yumruklanışına Taş yosun bilgisini öğreniyor sudanbir kadına …

Devamını oku

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar

Şub 23

Edalı Zihin

By Şiir Antolojim in Şiir, Türk Şiiri

“Kadın gider ve bunun şiir olduğu söylenir” Bir haydar vardır heveste döner döner söylenir Zihin kekre meyvedir kurtlar da yer onu insanlar da kuyumcular nakış işler bakmazlar kimin bileğine dar gelir kimin kalbi dar gelir ona Antikadır zihin kimi zaman açık artırmalara …

Devamını oku

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar

Şub 23

Kar Yağıyordu Karanlığa

By Şiir Antolojim in Bercestem, Kar Şiirleri, Şiir

sana da yağdı mı kargözlerine usul usulince bileklerine kirpiklerineson yapraklarınakalbindeki umutsuz dallarınusul usulsallandı mı seninsana da yağdı mı karMehmet Can Doğan dışarda kar usulca söyleniriçimde gidilmemiş parklar dedesi olmamış çocuklar üşür. Birhan Keskin Damdaki kar içeri akıyor:Odamda ilkbahar.Süreyya Berfe Size bir olay anlatayım, çok kısaBir kış günüydü, kar yağıyorduGök sapından boşalmış papatya yaprakları gibi duruyordu …

Devamını oku

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar

Şub 23

Dudağında Yangın Varmış Dediler

By Şiir Antolojim in Şiir, Türk Şiiri

Dudağında yangın varmış dediler,Tâ ezelden yayan koşarak geldim.Alev yanaklara sarmış dediler,Sevda seli oldum, taşarak geldim. Kapılmışım aşk oduna bir kere,Katlanırım her bir cefaya, cevreUğraya uğraya devirden devreBütün kâinatı aşarak geldim. Yapmak, yıkmak senin bu gamlı ömrü,Ben gönlümü sana verdim götürü.Sana meftûn olduğumdan ötürüSarhoş oldum Neyzen, coşarak geldim. 1937 Neyzen Tevfik

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar

Şub 23

Kedi Ağlaması

By Şiir Antolojim in Şiir, Türk Şiiri

Tek Vuruş şairine Kendini yalnızlıkla açıklama yalnızlık bittiyaşın kırkı devirmişse kalbin de bir kedidir unutmave birer patidir artık ellerinin her birikafayı iki el arasında tutmaya yenilgi deniriçine döktüğün her ağlama yüzündeki çizilmedir Kendini aşkla mevsimleme aşk bittiyarısından sonra her …

Devamını oku

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar

Şub 23

Irmak-Boyu Tacirinin Karısı: Bir Mektup

By Şiir Antolojim in Çeviri Şiirler, Şiir

Saçlarım daha alnımın üstünde dümdüz kesiliykenÖn kapının orda oynardım, çiçek koparırdım.Sen atçılık oynayarak bambu değneklerinde gelirdin,Çevremde gezinirdin, mavi eriklerle oynayarak.Böylece yaşar giderdik Chokan köyünde:İki küçük insan, tasasız, kuşkusuz. On dördümde, Efendim, evlendim seninle.Hiç gülmedim, utangaçtım çünkü.Başımı öne eğip duvara baktım.Bin kere çağırıldım da hiç ardıma bakmadım. On beşimde, somurtmayı bıraktım artık,Toprağım seninkiyle karışsın istedimHer zaman …

Devamını oku

Tweetle

Paylaş

0 Paylaşımlar

Şub 23