Ne sözcüklerden söz ediyorum, ne de güllerdenboynuma bağlı saatlerden söz ediyorum.Sevgili olabilmektir gerçek şiir:meyveyi soyup çekirdeğini atabilmek, her gün yüz yüze geldiğimiz o küçük ölümlerarasında, yarı bitkin yarı uyanık,içimizdeki kuyuları ve çölleri çekip çıkaracako son ölüm çığlığını atmasını bilmek. Bu yüzden sevgilim, sana verebildiğim,parlak ve canlı bedenindeki o öpülmüş öpücükdaha anlamlıdır bütün o dizelerden,bağlaçlarla vurgulardan, …
Kategori: Şiir
Şub 23
Ne Varsa
Ne varsa güzel olan insanoğlundaGençlikmiş sözde, öyle diyorlarYürekteki ateş, kavgadaki inatÇok sürmez, yiter gidermiş, geçtikçe yıllar.Kalmazmış bu atılganlıklar yaşlandığımızdaYorulurmuşuz yollardan, binbir kaygıdanBir kayıtsızlıktır gelir çökermişBir agırbaşlılık, bir tevekkül -düşman başına!Ne ün, ne onur, ne birşeyden incinmeHiçbir şey farketmezmiş, öyle diyorlarAyırmadan hatta dostu düşmandanÇagırırmışız kimi olsa meclisimizeBöyle olacaksa eğer birgün halimizBöyle örülecekse eğer hayatın ağıVarsın bugünden …
Şub 23
Sürgünler
Döşer sayısız ateşleri dört bir yanabatan güneşle aydınlanan deniz;zincirden boşanmış öfkeleri içindetükenir gürültücü dalgalar ve dinlenirler…Kayar sularda hafif gemimiz,yol alır yumuşak rüzgârlarla,ve kayıp giderken gemi, siz silinirsinizey, sisli anavatan kıyıları. Bilmem bir gün dalgalarla çalacak mıo dönüş saati, o tek umudumuz?Sonsuz yollarında dalgaların – toprak ve sukalacaklar herdaim bizim düşümüz.Ama siz – Vardar, Tuna, Marica,ve …
Şub 23
Karasevda
Kardeş, sen ki ışığa sahip, benimkini ver bana.Kör gibiyim. Yürüyorum tereddütlü ve yordamsızım.Fırtınalar ve ıstıraplar altındayımDüşlere körüm, ahenk delisiyim ayrıca. Şudur derdim: Düşlemek. ŞiirDemirden bir gömlek, bin iğneli, yaralayıcı,Ruhumun üstünde taşıdığım. Dikenler -ki kanlı-Düşmesine karasevdamın damlalarının, izin vermededir. Ve gidiyorum işte böyle, kör ve deli, bu kekre dünyadan;Çok uzun olduğunu düşünüyorum yolun kimi zaman,Kimi zamansa …
Şub 23
Bir Deniz Kıyısında
Uzun süre baktım: bir tekdüzelikteher dalga koşuyordu ardı sıra bir başka dalganınıssız ve sonsuz denizde. Bir kuş gibi tıpkı, hafif kanatlıbelirdi pupa yelken bir tekneve ok gibi uzaklaştı. “Dur! ” fakat köpüklü dümen suyundanhiçbir iz kalmadı geçince bir an. Silikleşir silikleşmez o teknegözlerimden yakıcı yaşlar fışkırdıyavaşça kayarak yüzüme. Dünya bir denizdir.. ve bendennedir kalacak olan …
Şub 23
Güz Dizeleri
Düşüncem burculanır sana doğru gitti mi,iner dibe o tatlı bakışının altında.Ak, çıplak ayakların aşağ’da köpük gibi,yeryüzü sevincidir gülen dudaklarında. Kısa bir büyü vardır geçici sevgilerde,ki acıya sevince eşit son verse gerek.Bir saatti, karlara bir adı yazdım yerde,bir dakikaydı, kumda sevgimi söyleyerek. Dökülüyor kavaklı yola sarı yapraklar,içinde sevgililer gidip gelirken yine.Ve güzün kadehinde belirsiz bir şarap …
Şub 23
Varış
Orda yaklaşmakta bir akşamKırların üstünde, kimsenin daha önce görmediği,Hiçbir lambada ışık yok. Uzaktan ipekten gibi görünür, ancakDizlerin ve göğsün üstüne örtüldüğündeHuzur getirmiyor hiç. Nereye gitti o ağaç, kilitleyenYeri göğe? Nedir ellerimin altındaki,Bir türlü duyumsayamadığım? Nedir ellerimi külçe gibi kılan? Philip LARKIN
Şub 23
Şiir
Hiç bilmezler kadrini senin, ey kutsal şiir!Soysuzlaştıralım şunu, derler,alırlar ayaklar altına seni,bir güzel çiğnerler.Kulak ver şu imansız papazların çığlıklarına:Yokmuş farkın bir beyzadenin salonundan,yaldızlı, göz kamaştıran, baktıkça bakılan.Ama o salona kimler girer?Yalnız cilâlı ayakkabısı olan.Yalancı dudaklar, susun!Kesin sesinizi yalancı peygamberler!Şiir hiç de bir salon değil,kibar takımının çene çalmaya geldiği. Bütün insanlara açık bir kapı o,mutlulara, mutsuzlara …
Şub 23
Susamak Özgürlüğe
Artık ayrılmak gerek, sevdiğim; ne yıkıcı,Ne de acı gelsin bu bize. EskidenPek çok ay ışığı vardı, pek çok kendimize acıma;Bitirelim bunu burda; çünkü günHiç böyle yiğitçe dolaşmadı gökyüzünde,Yürekler hiç böyle susamadı özgürlüğe,Dünyaları yıkmaya, ormanları yakmaya.Tutamayız bunları, biz şimdi kabuklar gibiyizTohumların büyüdüğünü gören bir başka iyiliğe. Böyle olmasaydı, diyeceğiz; böyle söylenir hep.Ama çözülsün daha iyi yaşamlarımız …
Şub 23
Baba Evi
Hüzünlüdür baba evi. Kalır bırakıldığı gibiKendini son terk edenin zevkine uygun,Yeniden kazanmaz istercesine o gideni.Oysa, sevindirecek kimsesi yokken, solgun,Bir türlü unutamaz yitirdiklerini. Ve yeniden başlayamaz dönüp geriye,İşte, her şey böyle olmalı, deyip coşkuylaBunu denediği günlere. Çoktan uğramış yenilgiye.Nasıldı bir zamanlar! Bakın: resimlere, şu vazoya.Çatal bıçak. Notalar piyanonun üstünde. Philip Larkin