Kategori: Şiir

Taşlanmaksızın Ayrılmak

Bağışlayın Alışmamışım Taşlanmadan ayrılmaya Bir ilk tuhaflığın sarhoşuyum Kovulmadan gidiyorum ilk kez Gidiyor ve şaşırıyorum Sırtımda utançlarım aşklarım belalarım Geçti gümrükten Oysa ben Tam da hazırlamıştım kendimi Altmışbir yılın utancını kaçak sokmaya içeri gidiyor ve hüzünleniyordum utancım aşklarım belalarım benden geriye kalacak diye gidiyorum ne eksik ne fazla hiç anımsamadığım kahramanlıklarım da varmış oysa böyle …

Devamını oku

Dilenci

”Ölüm, mahşer günü bir siyah koç suretinde getirilip boğazlanır” bir siyah koç gibi öldürüldü ölümüm kızıl çığlıklara döndü izdüşümüm ölüm ölüm alacak elinizden ‘ıyşınız aşığınız diye delik delik kaçtığınız ölümlerinizden bir yudum ölüm bir yudum ölüm veriniz nerde yok mu ölümleriniz dininiz mezhebiniz aşkına ölememekten döndüm şaşkına rabbiniz taptığınız aşkına bir yudum ölüm bir yudum …

Devamını oku

Elifbamdan Arta Kalan

az sonra beni çağırırlarburalı değilim yanımdamemleketimi bildirir bir belge getiremedimüzgünümhiç kimse fotoğrafımı çekmediizin vermediğimuygun durmadığım söyleniyor/-aksine efendimbenim annem belirlenemedi/birazdan beni çağıracaklarını umuyorumsigaramda yol görünüyorburdan da dengimi tutuyorumbol miktarda Eylül biriktirmiştim/aslında kasım demek istiyorum/ker*** duvfar diplerinden topladımkoynumdabütün ceplerimdeAkdeniz kıyısından devşirdiğimrenkli çakıllarkaydırak taşları midye kabuğuve ince kumun içindelersigaramda yol görünüyoryakında beni çağırabilirlerAnne’m en gizli sırrını sonuçta ‘Ay’a …

Devamını oku

Gün Batar Kuşlar Döner

söylemedi deme gidiyorum geldiğim yere arkama çalı toynaklarıma telis bağladım iz bırakmadan en sessiz gidiyorum cari sadakam nakibim /yeryüzünde bid’atım/ menend ü rakibim terekem yok sıfıra çarpıldı hikmet-i vücudum alacağım kimseye borcum yok varis bırakmadan gidiyorum kimse bilmeyecek var olmuşum olmamışını gidiyorum kefensiz sedasız nam u şöhretsiz gece nevbetinde aydım şekibindim /olmayacak yoruldum/ gelmeyeceksin sabahı …

Devamını oku

Acı

Acı, hassasiyetini kabuklaştırıyor insanın.Ölmek galiba bu.Ayrılığa alışmış gibiyim.Tevekkül, teslimiyet.Ve heyecanların gün geçtikçe kararan pırıltısı……Alışkanlıkların insanı pestile çeviren çarkı.Artık yanarak değil, tüterek yaşıyorum.Nemli bir tomar gibi.Kanatlarım her gün bir parça daha ağırlaşıyor.Galiba ihtiyarlıyorum… Cemil Meriç

Ağlamak bir şey değil

Eylül gölgesi düşmüş güneşeAğlamak bir şey değilHançer sokuyorlar adamın sırtına Murat Kapkıner

Hiç Kimse Beni Beklemiyor

beni görenalelacele dolaşan ayaklarımla sokaklardabir yerlerde birileri bekliyorbir yerlere gidiyorum sanırhalbuki hiçbir yerdehiç kimse beni beklemiyor ‘artık bu solan bahçede’ne gül kaldı nede gülistanaşk yalnız bende sadıkyalnız ben kaderle yaşamışımbenim dışımda aşk mutlak yalanrüzğar bende nasılda gerçekfırtına borayüzüm bu aleme ait degilsesimin büyüsüahrettenhem sığmıyorumhem dünya tutması varimansa işte müminimçile ise işte eyyubdayanmaksadayanamıyorum işte dayanamayarak/aklımı alanneden …

Devamını oku

Kundak

davacı değilimsavcıyı geri gönderin geri durun şöylealışmadığımız şeyler bunlarne ilk öldürülüşüm bune ilk yıkılışı evimincesetleri yan yana koyunbüyüğümü küçüğümün yanınaayrılmasınlar /her dönemeçte bir eşkıyayakendim veriyorum gömleğimigönül rızasıyla/ sizin gurbetinizde ilk vuruluşum busanırım bundan telaşlandınızne var bundabir Robinson öldürülüyorşunun şurasındayahut Tarzanyani bir çocuk /kabahat kendisininditam kırk kez öldürüldüğü haldebüyümedi/ savcıyı geri gönderindavam yok fazla malum olduğu …

Devamını oku

Gözlerimi kim kapayacak?

Ölüm kapımıza hızla yaklaşanAlaca kanatlı bir atlıdır şimdiNal sesleri içimizde yankılanan.. Oysa vakit çok erkenÖpünce seni gözlerindenYolculuk başlayacak.. Sen de yoksun başucumdaGözlerimi kim kapayacak? Şinasi Özden

Bu ne biçim sonbahar

Bu ne biçim sonbahar Ben anlamadımYapraklar yeşillenmek istiyor… Nakata