Kategori: Şiir

Ateşte Unutulmuş Ferman

herkes kendi ateşini başkasının cehenneminde sınar kendi külünde söner bütün rüzgârlarına yazıldığın akşam ateş tadında kum tadında kalarak derinleştirir bazı ayrılıkları zaman al ağrını git burdan en uzun eylülü ömrümüzün uyutmuyor seni ne kömürleşmiş bu gurur ne göğsündeki kaplan seçilmiş taş milyonlarca taş arasından başını vurduğun çok gençti genç olmak için bile kendi zamanına muhtaç …

Devamını oku

Kaç Kişiydik

… DönelimHer geçen gün bir açıklamadırBiz yıllarca önce daha bir bunalırdıkKullanılmış eşyalar gibi ordan orayaTaşınır atılırdıkBir ağır çekimde yüzlerimizŞöyleydiSu içen güvercinler gibi ürkektik, bakışıklıydıkBir de alkollere düşkündük ki, kınanırdık, niye sankiÇünkü biz bilmez miydik alkol hiçbir zaman kurtuluş değildiÜstümüzde bir karabasandı yalnızcaYalnızcaBir anlayan olsa anlatırdık gözyaşını daHem o zaman gözyaşı bile kınanırdıHüzün de kınanırdı, yalnızlık …

Devamını oku

Sitem

“eğer şiir bağışlanma değilse o zaman hiçbir yerden medet ummamalı”…Kavafis ben ona sıkıntılı güz günlerinde yedi renkli yaz yağmurları dilemiştim kırmak istememiştim duygu filizlerini büyük bir ustalıkla susturup içimdeki uğultuyu rüzgarımı olanca yumuşaklığıyla salmıştım üzerineincinmesin diye tek acıyı bile ters yüz eden incelikli bir gülümsemeyle yüzümde ben ona gittikçe soğuyan zamanlarda sıcacık bir sığınak olayım …

Devamını oku

Ödünç Gece

1. Ay kesik yol urgan bu geceBin yıllık bir yağmur toptan yağmış gibiTevrat’tan bir yaprak kopmuşÖlüme bulaşmış akşam yemekleri Bu gece eşsiz bir duvar devrilmişŞurda burda rüzgar yamyamları türemişGümüşlü horoz gürültüleri işitilmiş Ben bu gece çok çıraklık ettimYarılan yağmura aşılanan ateşeİnsanları birden gökyüzüne ayarladımGecede bir göz oldum bir sabah doğurganı 2. Bu gece ölüler şehri …

Devamını oku

yalnızım, yalnızsın, yalnızız

kimse içimdeki boşluğu görmüyor bir adresi yitirmek neler hissettirir insana kalp atışlarından uzak olmak soluğunda duyamamak mevsimleri, düşünmüyor çok şey bilmenin hoş karşılanmadığı zamanlardayız ciddiye alınmıyor sorularımız gün afrikalı kalmaya kararlı bu dünyadan olmamak da yetmiyor ve siz geliyorsunuz, sarı elbisenizle bir silüet hayatımdaki eksikleri gösteriyorsunuz küçülüp silikleşiyorum, hafifliyor bedenim yalnızlığım dağılıp çoğalıyor sesinizde ben …

Devamını oku

bilmez miyim hiç

Bilmez miyim hiç bütün bu sözler ne der onaBu sözler ve bu sözlerin içinde çırpınan uzaklıklarDolaşıyorum bir başıma, ortalıkta kimsecikler yokKıyılar da bomboş, kır yolları daSoluğumu duyuyorum ara sıra, bir onu duyuyorumDuymuyorum belki de, biliyorum yalnızcaAyaklarımın altında yaban naneleri, kekiklerYol kenarında bir kapı, tahtaPeki, kim yitirmiş evini, ya daHangi yitikle yok olmuş o yapıKimbilirVuruyorum yokuş …

Devamını oku

Başkasının Kuğusu

Siz benim meleklerimden daha saydamsınız,kirlenmeyen bir tek arzumuz kaldıysabağışlayın! rüzgârımızın arasına kibirdenbir cümle, yanlış bir hayal girmesin diyesabahtan akşama kadar yalnızlığımısulara çarpıyorum! İçimde hep bir hançer sıkıntısı varher yanım delik deşik, bir köpek gibihavlıyorum durmadan, birbirimizi birdaha görsek boğulacağız, nefesini içimedök, başım dönüyor bahçenizin nazından,ruhumu ısırıyorum!.. aşk için deniz susuyor, yaprak titriyoruzaşk için kelimelerden sihir …

Devamını oku

Bir Çocuğa Layık Olmak

Çoğumuz yetişkin yanlışlarızdır aslındaKatı, güvensiz, kibirli…Çocuklar yaşar yanıbaşımızdaGizlice koruyarak güzelim bir sevgiyi. Narin bir duygudur taşar içlerindenKarşılıksız henüz ve hazır bağışlamaya.Soralım kendi kendimize bazen:Layık mıyız çocuklarımıza?  Ataol Behramoğlu

Bir Daha Söyle

Yegane sevdiğin âlemde ben miyim şimdi?Sahih ben miyim artık muhatab-ı aşkın?Bütün o hiss-i amik-i fuad-ı pür şevkinO ibtila-yi ezel, o alaik-i ebediBenim mi şahsıma mahsur? Bir daha söyle.O sanihat-ı hazinin, o beyyinat-ı gâmınSahih, mülhimi hep ben miyim, bugün söyle.Tahassüsatını, efkarını bütün söyle.Getir şu kalbime dök varsa sevdiğim, eleminEden nedir seni rencud, bir daha söyle. Nigar …

Devamını oku

Fenafillah

Ruh-i nalanıma girdin yine sen Yine ettin beni vakf-ı şiven Çırpınıp inleyerek her gece ben Ölürüm her gece sensizlikten Yükselir ahlarım, Allah’a Nigar Hanım