Kategori: Kar Yağıyordu Karanlığa

Oca 26

Âşığın Son Nefesi

Kar Şiiri; yalnızların, kışın ve son çaresini son cümleye yükleyenlerin şiiridir. Şiir bitince söylenecek bir şeyin artık kalmadığını hissedersiniz çünkü kar her şeyin üzerini sessizce örtmüştür.

Tweetle
Paylaş
Paylaş
Pin
0 Paylaşımlar

May 20

Kış

Selamını alan yok,Başlar yakaların içinde,Selam alıp dostları görmek için başını kaldıran yok.Bakışlar ayakların önünden başka yeri göremiyor,Çünkü yol karanlık ve kaygan.Birine dostluk elini uzatsan,Gönülsüzce çıkıyor eli koynundan,Çünkü soğuk şiddetli ve yakıcı.Nefes, çıkınca göğsün sıcaklığından dışarı, karanlık bir bulut oluyor.Bir duvar gibi dikiliyor gözlerinin önüne.Nefes böyle olunca ne bekleyebilirsin kiYakın ya da uzak dostların gözlerinden?Ey delikanlı …

Devamını oku

Tweetle
Paylaş
Paylaş
Pin
0 Paylaşımlar

May 19

Kadersiz

O gidiyor gevşek ve titrek adımlarlaO gidiyor, elinde eski bir bavulKar başladı ve derin bir gece yeni başlıyorO işin sonunu böyle bir başlangıca bağladı O gidiyor, ama nereye? Bir dostun semtine mi?Bir misafirhaneye mi? Ya da akrabalarının yanına mı?Acaba kim hiçbir şey söylemeden kabul edecekOnun böylesi karışıklığını, şaşkınlığını, perişanlığını? Onun her adımındaki uzunluk bir cadde …

Devamını oku

Tweetle
Paylaş
Paylaş
Pin
0 Paylaşımlar