Bir gün fâni dünyadan göçüp Gidersem, tabutumu örtüp Şöyle yazın mezar taşıma “Burda, bahtsızların piri yatıyor, Şu kara yerde ne güzel uyuyor Şimdi, oysa ne acılar çekmişti, Hayattayken ölmekti tek isteği; Gece gündüz daima sürükledi Peşinden o gün görmemiş deli, Kadersiz yüreğini, kırık kalbini. Ne hüzün dolu, ne zor günlerdi, O ne kâbustu, o ne beter zulüm. Yaşasın Ölüm! Yaşasın Ölüm !”
