Şiir Antolojim

Hayatın hızıyla yaşadık o aşkıHer şey bir anda başladıYaşandıVe bitti… Yan yana gidip de bir süreAyrı yönlerde uzaklaşanİki tren gibi… Ataol Behramoğlu

Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine deAlıp başımı gitmeyi yollar boyuncaSeyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsünMasal şehirlerini geçerken hızla Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine deÜrpertili, sımsıcak tenini kadınlarınSalmak serin sulara gövdemiDüşüp gitmek ardına şiirin ve aşkın Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine deVarolduğumu düşünmeyi, ürpererek…Karanlık bir odada küçük bir çocuk gibiYağmurdan ve yalnızlıktan …

Devamını oku

ben mi? evet…bir gün çıkıp gideceğim kapıları, evleri, dergileri, hüzünler bırakarak…bir çiçek merhaba diyecek…hoşgeldin diyecek dağ…orman gülümseyecek…anımsayışların, bekleyişlerin, ümitlerin ya da ümitsizliklerinhırsların, yarışların, tasaların kalktığı yerdetam anlatının, salt anlatının kaldığı yerde başlayacak şiir…hiç kimseye seslenmeyen, kendi kendine yeten sadece…kendi mantığı; kendi güzelliği içinde tutarlı…ama halkın yaşantısı girecektir oraya, çünkü yaşayan büyükbir şeydir halk…deniz ve ufuk …

Devamını oku

İnsanlar da ülkelere benziyorSınırları var, yüzölçümleriYasaları varBayrakları, ilkeleriKimi dağlık bir arazidir.Kimi kıraçKimi bereketliKimi dardırKimi engin gözalabildiğinceKiminin sınırlarından sıkı pasaport denetimiyle girilebilir.Elini kolunu sallayarak girersin kiminden içeriSonuçta ne küçümse insanları kızımNe de önemse gereğinden çokAma anlamaya çalışNedir ve ne kadar genişleyebilir yüzölçümleri Ataol Behramoğlu

Kadın ve adam oturuyorlardıUzakta beyaz dağlar vardıGara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündüAdam düşündü, düşündü, düşündüAşkımız bitmesin isterim dedi Biralar içildi ve başka içkilerKadın ve adam kederliydilerNe birleşiyor, ne ayrılıyor elleri Neden, neden sönüp gider bir aşkAcının silinmez tortusunu bırakarakOnulmazca inciterek yürekleri Kadın daha gerçek bir acıyla yaralıydı belki deTasalı bir sevecenlikle baktı …

Devamını oku

Kapılarını yıllardır çalmadığımEski dost evleri gibiEski şiirlerimKitaplardaBekler beni…Girip dinlendiğim olurİçlerindeBir kahve içimiÇıkıp giderim sonraBuruk bir hüzünBırakıp geride… Ataol Behramoğlu