En çok yorum alan yazıları
- Bize Kalan Nedir Söyle — 3 yorum
- DEPREMDE GÖRDÜKLERİM — 3 yorum
- Ayrıldığımızda İkimiz — 2 yorum
- Son Hatıra — 2 yorum
- Çamur Etkinliği — 1 yorum
Şub 23
Hayat, teselli olmaktır. Kişi teselli bulduğu şeyle yaşar, onunla hayattadır… Dünyanın oyuncaklarıyla teselli olan kişi ‘dünya ile yaşayan’; Rabbinin zikri ve meşguliyeti ile teselli olan kişi ise ‘Mevla ile yaşayan’ insandır. Bu geçici yurtta, birbirimize en büyük vazifemiz tesellidir. Yusuf Hemedâni- Rutbetu’l-Hayat
Şub 23
Son âna kadar beklersek mutlaka gerçekleşeceğine inandığımız mucizenin, ruhumuzun kuytusunda taşıdığımız umudun kaybolup gitmesine müsaade etmeyen ışığın özü nerede saklı? Ya da aynı soruyu gündelik hayatın diliyle şöyle mi sormak lazım acaba. İnsan nasıl olur da bir işe, insana, tutkuya, bir hayale tutunup ondan asla vazgeçemeyeceğine inanmaya başlar. Onu hayatın yaşamaya değer olduğuna inandıran sadece …
Şub 23
Bu son buseydi anlıma koyduğun…Ve…benim sana son seslenişim anneKalk üzerimdentopla düşürdüğün incileri…bedenim henüz sıcakken nefesinleYıka beni gözlerindeki hüzünle Yıka beni sözlerindeki ağıtla ?
Şub 23
Birilerinin beni aşkın, sevginin, sevdanın, adı ne ise, bunun olmadığına ikna etmesi çok zor. Bunun iyimserlikle ilgisi yok. Ben bir aşk çocuğuyum çünkü, nedeni bu. Babam anneme, annem de babama âşıktı. 1960’larda milliyetçi ve yaralı bir Ermeni adam, yetim bir Çerkes kadınına neden tutulsun ki! Annem yıllar sonra, “Aslında Markar” demişti, “Aklımın köşesinden bile geçmezdi …
Şub 23
Biliyorum gideceksin. Bir eylül ayında ve günün herhangi bir vakti gideceksin. Ne eski bir şarkı engelleyebilecek gitmeni ne de yalnızca gözlerimde sakladığım aşkım. Usul usul ve ağır başlı adımlarla gideceksin. Her adımda gitmenin acısı yankılanacak sokakta. Bir törendeymişçesine göze batan bir yürüyüşle gideceksin ve ben çocuklar gibi bakacağım ardından. Sen geriye dönüp bakmayacaksın. Gideceksin… Yalnızca …
Şub 23
Tutunduğum pervanenin kanadını incitiyorum. Zaman bir kum gibi akıyor ayaklarımın altından.Kalbim bir saat gibi işliyor.Aşk takatiyle çok yorgunluğa talibim.Her çileden nasibimi arıyorum.Her yaranın hissedarıyım.Her acıdan pay alıyor, her ağlayışa gönüllü oluyorum. Sükût İçindeyim. Münire Daniş
Şub 23
Mahzun, yarı kırık yüreklerimizYıllarca uzak kalmak üzereO gün, ayrıldığımızda ikimizSessiz ve gözyaşları içinde;Solduğunda, soğuduğunda yanağınÖpücüklerin buz tuttuğunda… Çoktan çalmıştı saati acıların…Sabahın o serin, ürperten çiyiAlnımda donuvermişti,O çiyler belki bu hüzünleriminGözyaşlarımın işaretiydi.Ettiğin yeminler bir bir bozulduGölge düştü güvenilirliğine;Paylaştığım yalnızca acı olduSenin adını işittiğimde… Gizlice buluşmuştuk seninle…Sessiz, hüzünlenirim şimdiÇünkü ruhun aldattı ruhumuYüreğin unuttu yüreğimi.Eğer bir gün, uzun …
Şub 23
Elveda! Gitmeyecek dualarım boşaGökyüzüne taşıyacak ismini seninEğer Tanrılar aldırıyorsa dualaraBizlere mutlu bir hayat sunmak için.Sözcükler, iç çekişler, hıçkırıklar boşaKanlı gözyaşlarından daha fazla şey söylerFeri kaçmış ve suçlu gözlerde gizlenenBir elveda sözcüğü, – Elveda! – Elveda! Bu dudaklar suskun, bu gözler kupkuruAma yüreğimde, beynimin içindeBitmek tükenmek bilmeyen bir ağrıUykuya dalamaz bir daha düşünceRuhumda ne bir yakınma …
Şub 23
Bir yolcu gibi sabah, tan vakti yola çıkan,Aklından sonsuz yazgı çıkmayan mutlu adam, Uyanıyor şafakta, ruhu hep düş içinde, Elinde kutsal kitabı, dualar dilinde! Duasını ederken başlıyor gün doğmaya Güneş hem göğe doğuyor, hem onun ruhuna. Solgun ışıkta beliriveriyor eşyalar, Eşyalarla birlikte ruhunda başka şeyler, Ondan başka herkes uykuda, böyle sanıyor, Esrik bir mutluluğun huzuruna …
Şub 23
Hayır, sanma ki acınmaya değer biriyim ben,Şimdi sözlerim dolu olsa da kederle, Hayır! Tüm amansız acılarım benim Çok daha büyük yıkımların önsezileridir sadece. Gencim! Fakat sesler kaynaşıyor yüreğimde Ve ne kadar çok isterdim Byron a ulaşmayı; Ruhumuz bir onunla, acılarımız da öyle Ne olur, yazgılarımız da bir olsaydı! … Onun gibi unutuş ve özgürlük arıyorum, …