Tag: Louis Aragon

Ben de terkediyorum sizi son kez ayağa kalkan bir oyuncu gibi
Sitem etmeyin ona gözlerinde taşıdığı gölgeden bir şeyler  yansırsa dışarıya Artık bir armağan veremem size bu karanlık ışıktan başka Yarının insanları üfleyin mangaldaki kömürü
Siz söyleyin görüp geçirdiklerimi

Zaman tekdüze arabasını buldu yenidenYeniden koştu ağır ve kızıl renkli öküzlerini kıştır gelenGök altın yapraklar arasında çukurlar açıyorElektroskopik Ekim ayı titredi ama kendinden geçiyor Charles’lı günler işte Korkak krallarız bizİneklerimizin gevşek adımlarına uymuştur düşlerimizHaberimiz yok gibidir tarlaların dibindeki ölümdenHabersizdir batan güneş tan’ın yapıp ettiklerinden Terkedilmiş evlerin içinde dolaşırızŞikayetsiz fikirsiz zincirsiz ak çarşafsızAydınlık gün hortlakları öğle …

Devamını oku

I Çocuk akıllı uslu dursun diyeNasıl yığarlarsa önüne değersiz eşyalarıBelki de bildiğinden hangi alkolümün eksik kaldığınıTesadüf bana kentimden resimler yağdırdı işleParis’in ağaçlarını bulvarlarını rıhtımlarını Değişik alnı vardır makyajı çıkarılan aktörlerinBakışlarsa şaşkın erken kalkan kişilerdeYine de benim Paris’imdir o eski resimlerdeAma bunlar tüfekleridir Muhafız askerlerininŞimdiki gibi bir tek otomobil yoksa cadde üzerinde Islıkla çalınan bir ezgi …

Devamını oku

Daha büyük bir rüzgâra karşı yazıyorum ve kızmasınlarSadece şişirilmiş yelken olanlarBu rüzgâr daha güçlü eser ve daha kırmızıdır kor Tarih ve aşkım hep aynı adımlarla yol alıyorDaha büyük bir rüzgâra karşı yazıyorum hem ne gerek banaOkumayanlardan buğdayların kumrallığında Geleceğin ekmeğini ve bana ne gülenlerden benim için her kapıSenin geçitin olsun ve her-gök senin gözlerinGiden bir …

Devamını oku

Kalbimin şekli kentin şekline benzerOrda yönü belirsiz bir rüzgâr eserEy adaların okşadığı sularda boğulanlarİniyordunuz bilinmeyen uzun bir düş boyuncaO vaadedilmiş dinginliğine doğru uzak Aliscan’larınKahramanlar uyur orda ölülerin kendi hanları vardırOraya bir akşam varılır varılır da ne zamanYolunuzu şaşırtır çeşit çeşit öykülerinizYıldızlı göğe doğru gözleri körmüşcesineKöprünün altından geçiyorsunuz başlar arkaya kaykılmışNehrin dokunduğu beyaz sarayları görmedenMadem ki …

Devamını oku

25 Eylül 1946 Rüzgâr kemeriyle oynar buradaMutlu ya da mutsuz bir anınınGüzel Avignon serüvenler kentiOrda her şey benzer susanlaraTaşıyarak olağanüstü sırlarınıAşk orda kuşanır resmin aydınlığınıAçıklaması yok ikimiz varız işteJüliet ya da Laura hem daha da safÖlüp gider Elsa sen kapatırsan gözlerini 6 Kasım 1946 İnsan boş yere galip sayar kendiniBurası Elsa’nın kentiVe o kırık köprünün …

Devamını oku

Hatırlarım bir zindanıHiçbir şeye benzemeyenBir mezarlık hatırlarımFarkı yoktur memlekettenBiraz kan o meydandaGeçenlerin ayağındaHatırlarım ben bu garıOrda üstleri arananŞaşkın düşmüş insanlarıAskerleri kül rengindeParis’in güzel çölündeHatırlarım binlerce şeyBir ölüyü uyur gibiYolcular acele ettiTren devrilmişti sankiAkşam yakılan bu köydenKapkara bir tablo çıktıAcınası o üç mezarHatırlarım hatırlarımTekrarlamak bir şey değilKulak verilen radyoyuYolda bir adımı dostuYalancı mıdır anılarHer şey basit …

Devamını oku

Upuzun duvağa benzeyen bir ezgiHiç bitmeyen eksilmeyen bir ezgiBir Ekim ezgisi hüzün veren bir ezgiMayıs ayından çok daha tatlıBittiği anda yinelenen bir ezgi Gökyüzünü yeterince mavi bulanDeli bir ufkun sancısı var gözlerindeGök O’nun için değil ki zindanSevmek ölçüsüz sevmek gerekİnsana yetmez akıl öyle her zaman Kadife elleriyle güzel sonbaharBu bir şarkıdır hiç söylenmemişBu şarkısıdır bizim …

Devamını oku

Yağmur damlalarını kıskanırımÖpücüklere fazla benzediğindenHer parlak şeyin gözleriKıskanmak için haklı bir neden Kıskanırım kıskanırımArıların sokmalarını bileKıskanırım unutkanlığı ve belleğiUykuyu ve terkedilişi de Seçmiş olduğu kaldırımıRüzgârın okşayan elleriniBenim o diri kıskançlığımdırDüş görürken uyandırır beni Kıskanırım bir şarkıyı bir sitemiBir nefesi ve bir sızlanmayıKıskanırım kıskanırım sümbülleriHoş bir kokuyu bir anıyı Kıskanırım kıskanırım heykelleriBoş ve fettan bakışlarınıKıskanırım susmayagörsünKıskanırım …

Devamını oku

Korkunç korkular yaşıyorumYazdığı o üç satır yüzündenEldivenleri masanın üzerindeBir karakedi yolumdan geçen Kuş, yıldız ya da merdivenHer şey buz gibi kötü bir işaret banaİnsana korku veren bir dilleOndan söz eder bütün bir dünya Cuma’nın bana bıraktığı buCumartesi O’nunla ne yapacak kimbilirÇekinirim bir sözcük O’nu incitir diyeSöylenen her şey bana korku getirir Hem öyle niçin sessizliğe …

Devamını oku