Tag: Gülten Akın

Bir ıslak serinlik yürüdü
Kara sokaklardan içeri
Çıtırdadı durdu bütün gün
Ayaklarının altında bir şeyler
Bütün gün ölüler gibi sustun

İnsanlar bir gülü bir senetleDeğiştirmeye alıştılarİnsanlar başka insanların hayatınıBir hezaren sandalye midir hayatDizip kaldırmaya alıştılarİnsanlar yüreği ve onuru, alıştılarYelin üflediği yaprak mıdır onurYürek arsız otlar gibi ayak altındaTanımıyor kimde kimseyiVe kendini tanımak istemiyorİnsan tanımazsa kendini insanNasıl varolabilir Bu yüzden dünya hey koca dünyaDönüyor bir ölüler ülkesineSusanlar şimdilikOyunun dışına düşenlerYalnız onlar doğrulup kalkacaklarGün kıyamete erdiğinde Gülten …

Devamını oku

Hüznümle vedalaşmayıbana öğretmedileryüzümde eğri takılmış gülümsemeGörünmez kaldı kendi diktiğimBana giydirdikleri gömleği gösterdim. Gülten Akın Gün kendini değiştiriyor. Ama insan kendini değiştiremiyor. Yılların getirip yüklediği ağırlıklar var, bedende, yürekte. Susmuyor, geri çekilmiyor, dinlenmiyor bir an. Bitkin uyanıyor. Düşler bile aynı, hep aynı. Dar ve kısır yaşamdan olmalı; yaşlılık işte…… Pazartesi ve Cuma günleri ikinci hayatımı yaşıyorum …

Devamını oku

Nice yıl birlikte yaşadıkve bu nice ayrılık kihiç karşılaşmadık, bir anne bir kız senin yüreğin, bilmiyorum bana örtükbenimkinde birike birike sıkışmışbunalmış bir hasret yüzünün ipeğine dokunmuş gibieski ellerim ansıya ansıyabir bulutla bir gökyüzü arasında kaldım bana yetsin uzaklığın ordahiç yitmiyor mademmadem hiç karşılaşmadık aynı şehirdeyken kim öğrendi bugüne dekhasreti dönüştüren kimyayıben kendi kendime kendi kendimehasretinle …

Devamını oku

sen yağmurlu günlere yakışırsınyollar çeker uzak dağlar çeker uzak evlerıslanan yapraklar gibi yüzün ışırışırsa beni unutma alır yürür sıcak mavisi gökyüzününkuşlar döner uzun yağmurlardan sonra bir günbir yer sızlar yanar içinde büsbütünher şeye rağmen ellerin üşürüşürse beni unutma yeni dostlar yeni rüzgârlar gelir geçeryosun muydum kaya mıydım nasıl unuttularkahredersin başın önüne düşerdüşerse beni unutma Gülten …

Devamını oku

Seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim “Uyandım bir sabah” gibi değil, öyle değilNasıl yürür özsu dal uçlarınaVe günışığı sislerden düşsel ovalaraSusuzdu, suya değdi dudaklarım seni sevdimMevsim kirazlardan eriklerden geçti yaza döndüYitik ceren arayı arayı anasını bulduAdın ölmezlendi bir ağız da benden geçerekSoludum, üfledim,yaprak pırpırlandı Ağustos dindiSeni sevdim, sevgilerim senden geçerek bütünlendiSeni sevdim, küçük …

Devamını oku

Susarak, iki komşu gibi güne değerekAsıl söyleneceklerin üstünden aşarak Sevdiğim Ayrı ayrı uzakta, yanyana. Birbirimizi derinden gözlediğimiz yazlarda Ve üstün körü baktığımız kentlerde, Güllerin güllerimiz, Hüzünlerimse hüzünlerimiz değil. Bir deli kuzgun gibiyim, yaşlı teleğimle Göğü siliyorum duraksamadan, Yorgunluktan değil, öyle sanıyorum Yalnızlıktandır, Hızla dökülüyor tüyüm teleğim. Orda öyle aramızda soluyor işte, Ayrı ayrı uzakta, yan …

Devamını oku

konuş sesin durmasıngün doğdu ve battı kuşluğu atladıkuzun kuşluğumuzu, sen gelmeden önceceylan yavrusuna bastı karanlıktasuyun gözesine düşen sarı yaprakdönendi dönendi akıp gidemedideniz kabarmayı boşuna bekledikumlar boşuna bekledi konuş, sesin durmasınuzun bir kuşluğu muştulayan sesinsusup dinlemeye girdi rüzgarağaçlar kulak kesildi ormandatedirgin bekliyor tuzaklarsözlerin mavzer kurşunukentin delip geçiyor duvarlarınıdağlar çoğaltıp dağıtıyorlarkonuş, sesin durmasın Gülten Akın

raylardüğümlenen yollar, trenbir günümit etmediğim bir günalıverecekler seni benden.neler götürdüğünü bilmeyecekdüşünmeyeceksin.belki döneceksindüşerken yıldızım bir selvi gölgesinebelki de ömür boyu bekleteceksin.ilk çiğdemle gelne var ki dünyadakaybedip bulmaktan güzel?demesi kolay amaöylesine yanıyor ki içimbir garip çöl yolcusu gibiyim.doymak için susuzluğunaseni yudum yudum değildamla damla içeçeğim Gülten Akın